ประวัติ อิสราเอล ดินแดนแห่งพันธสัญญา คานาอัน
อิสราเอล ประเทศในตะวันออกกลางที่หลายๆ คนน่าจะพอเห็นในหน้าข่าวทุกๆ วันนี้ ว่ายังคงอยู่ในสภาวะที่อยู่ในการสู้รบแทบจะตลอดเวลานับตั้งแต่การก่อตั้งประเทศในปี 1947 อะไรคือสิ่งที่ทำให้ประเทศเล็กๆ ที่ถูกรายล้อมด้วยชาติอาหรับใหญ่ๆ รอบด้านยังคงยืนหยัดต่อสู้มาจนถึงวันนี้ เรามาลองย้อนดูประวัติประเทศอิสราเอลไปด้วยกันครับ
- เยรูซาเล็ม ประวัติ เมืองศักดิ์สิทธิ์ กว่าพันปี ของ 3 ศาสนา
- รู้จัก ฉนวนกาซา ดินแดนพิพาทนับร้อยปี คืออะไร อยู่ที่ไหน?
เรื่องราวของชาวยิว กลุ่มชนเริ่มต้นก่อนจะเป็นอิสราเอล
การบุกโจมตีเยรูซาเล็มของจักรวรรดิโรมัน
ก่อนจะเล่าไปถึงการก่อตั้งประเทศ สิ่งที่เราต้องทำความเข้าใจเป็นอันดับแรกก็คือ ชาวยิว หรือเดิมทีคือ ชาวฮีบรู (Hebrew) นั่นเองครับ จุดเริ่มต้นใหญ่ๆ อยู่ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 2 ที่ชาวยิวต้องตกอยู่ในสภาพระหกระเหเร่ร่อนไปทั่วทั้งแผ่นดินยุโรปไปหลายพันปี เพราะถูกกวาดล้างโจมตีจากจักรวรรดิโรมัน ที่เข้าถล่มเมืองเยรูซาเล็มจนราบคาบ
จากสภาวะที่ต้องอพยพอยู่ตลอดเวลา และการถูกจำกัดสิทธิ์ต่างๆ นานา ก็มาถึงยุคที่ชาวยิวเริ่มมีอิสรภาพมากขึ้น นั่นคือในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 ซึ่งตรงกับสมัยของนโปเลียนปกครองฝรั่งเศส นโปเลียนยกศาสนายิวให้เป็นศาสนาประจำชาติร่วมกับคริสต์นิกายต่างๆ เมื่อนโปเลียนขยายอาณาเขตออกไปถึงไหน เขาก็จะปลดปล่อยยิวในเขตที่เขาตีได้ด้วย ชาวยิวจึงได้เริ่มที่จะมีสถานะแบบชนปกติขึ้นมา
====================
ขบวนการไซออนิสต์ จุดเริ่มต้นก่อนหวนคืนมาตุภูมิ
Theodor Herzl (1860-1904)
แม้จะเริ่มเป็นที่ยอมรับมากขึ้นแล้ว แต่ปัญหาการเหยียดชาวยิวก็ยังคงมีอยู่ นั่นจึงทำให้ ธีโอดอร์ เฮิร์ซล์ (Theodor Herzl) ชาวยิวในออสเตรีย-ฮังการี ทางเดียวที่จะแก้ปัญหาของชาวยิวได้ คือการให้ยิวมีประเทศของตนเองซะ เขาจึงเริ่มเผยแพร่แนวคิดนี้ออกไป ต่อมาแนวคิดนี้คือรากฐานของอุดมการณ์ ไซออนนิสต์ นั่นเอง
แม้การมีประเทศของตนเองนับเป็นความฝันของชาวยิวมาตลอด แต่ก็มีบางกลุ่มที่ไม่เห็นด้วย เพราะชาวยิวนั้นบางส่วนก็ต้องการที่จะผสมกลมกลืน อาศัยอยู่ร่วมกับสังคมที่ตนอยู่ หรือบางส่วนก็เชื่อว่าการกลับอิสราเอลเป็นการฝ่าฝืนพระเจ้า แต่อย่างไรก็ตาม เฮิร์ซล์ก็ได้รับการสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะจากนายทุนใหญ่ต่างๆ ทำให้เขาตัดสินใจจัดตั้ง องค์กรไซออนนิสต์ (Zionist Organization หรือ ZO) ขึ้นมาในปี 1897 โดยมีจุดมุ่งหมายอยู่ที่ดินแดนปาเลสไตน์ อันถือเป็นดินแดนแห่งพันธสัญญาโบราณนั่นเอง
====================
รุกคืบแผ่นดินปาเลสไตน์
การประชุมครั้งแรกของไซออนนิสต์
ด้วยความที่ในปาเลสไตน์เองก็มีประชากรชาวยิวอาศัยอยู่บ้าง ซึ่งในยุคนั้นปาเลสไตน์อยู่ใต้การปกครองของชาวเติร์ก ชาวยิวจึงเริ่มต้นด้วยการ "ซื้อที่ดิน" จากชาวอาหรับ โดยไม่เกี่ยงว่าที่ตรงนั้นจะเป็นทะเลทรายเพาะปลูกอะไรไม่ขึ้นก็ตาม จุดมุ่งหมายมีเพียงการเพิ่มพื้นที่ให้ชาวยิวให้ได้มากที่สุด อันที่จริงรัฐบาลเติร์กเองก็รู้ว่าชาวยิวกำลังเข้ามากว้านซื้อที่ดินประเทศตัวเอง แต่ด้วยความที่ต้องรับศึกหลายทาง เกิดปฎิวัติในประเทศบ่อยครั้ง จึงไม่ได้มีเวลามาโฟกัสกับชาวยิวแต่อย่างใด
จุดเปลี่ยนสำคัญจริงๆ อยู่ในช่วงสิ้นสงครามโลกครั้งที่ 1 ดินแดนปาเลสไตน์ตกอยู่ในอาณัติของประเทศอังกฤษ โดยที่อังกฤษได้ทำข้อตกลงกับไซออนนิสต์ไว้ก่อนหน้านั้น ว่าจะช่วยสร้างถิ่นอาศัยของชาวยิวในดินแดนปาเลสไตน์ เพื่อจูงใจให้ไซออนนิสต์เข้ามาช่วยทำสงคราม แน่นอนว่าเมื่ออังกฤษชนะสงครามปุ๊บ ก็ตั้งยิวไซออนนิสต์คนหนึ่งเป็นข้าหลวงใหญ่ปกครองแดนปาเลสไตน์ทันที
ทหารชาวยิวในสงครามโลกครั้งที่ 1
หลังจบสงครามปาเลสไตน์ต่างเป็นหนี้ท่วมหัว จนสุดท้ายต้องยอมขายที่ดินให้กลุ่มทุนชาวยิวเพื่อยังชีพ ชาวยิวก็กว้านซื้อที่ดินเพิ่มขึ้นได้อีกมากมาย บ่มเพาะความเกลียดชังของชาวอาหรับที่มีต่อยิวมากขึ้น ซึ่งสำหรับอังกฤษแล้วนี่เป็นสิ่งที่ดี เพราะยิ่งอาหรับเกลียดยิวมากเท่าไร ก็ยิ่งปกครองง่ายขึ้นเท่านั้น
ยิ่งมาถึงช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ชาวยิวในยุโรปถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เป็นจำนวนมาก ทำให้ยิ่งหลบหนีมายังปาเลสไตน์มากขึ้น ลัทธิไซออนนิสต์จึงกลายเป็นแนวคิดกระแสหลักของสังคมชาวยิวไปในที่สุด
====================
จัดตั้ง อิสราเอล
หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 มีการตั้งองค์การสหประชาชาติ หรือ UN ขึ้นมา โดยมีเจตนาให้เป็นองค์กรที่ชาติทั้งหลายมาประชุมกัน เพื่อออกประชามติตัดสินเรื่องราวต่างๆ ในโลก แน่นอนว่าปัญหาการแบ่งแยกดินแดนของยิวกับอาหรับในปาเลสไตน์ก็เป็นหนึ่งในปัญหานั้น ฝ่ายอาหรับไม่เห็นด้วยกับการแบ่งแยกดินแดน เพราะคิดว่าผู้อพยพใหม่อย่างชาวยิวไม่ควรมีสิทธิใดๆ ด้านยิวนั้นมุ่งสนับสนุนให้แบ่งแยก เพราะนี่เป็นโอกาสที่จะได้จัดตั้งประเทศที่เป็นของตนเองจริงๆ เสียที
ในที่สุด คณะกรรมการของสหประชาชาติแบ่งดินแดนออกมา ให้ยิวได้แผ่นดิน 54% ของทั้งหมด ส่วนอาหรับได้ 46% โดยในดินแดนส่วนของยิวนั้นมีชาวอาหรับอาศัยอยู่เกือบครึ่ง และทำการโหวตกันในวันที่ 29 พฤศจิกายน 1947 ได้ผลออกมาคือ สนับสนุนแผนแบ่งดินแดน 33 เสียง โหวตค้าน 13 เสียง ไม่ออกเสียง 10 เสียง และไม่โหวต 1 เสียง ส่งผลให้ชาวยิวได้รับแผ่นดินแห่งพันธสัญญาในที่สุด
*สำหรับประเทศที่ไม่โหวต 1 เสียงนั้นก็คือประเทศไทยนั่นเองครับ
ในเมื่อฝ่ายอาหรับเป็นผู้เสียประโยชน์โดยตรงจากการแบ่งแยกดินแดนในครั้งนี้ จึงเกิดเป็นสงครามกลางเมืองขึ้นในทันที ชาวอาหรับปาเลสไตน์นับแสนพากันหนีออกนอกประเทศ ขณะที่ไซออนนิสต์ก็ลำเลียงชาวยิวพลัดถิ่น รวมถึงชาวยิวที่รอดชีวิตจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในยุโรปอีกนับแสนเข้ามาอยู่แทนที่ ในที่สุดกลุ่มชาติอาหรับที่อยู่รายล้อม ไม่ว่าจะอียิปต์ จอร์แดน ซีเรีย ก็เข้ามาร่วมวงโจมตีชาวยิวจากทุกทิศ ขยายกลายเป็นสงครามระหว่างประเทศในที่สุด
ผู้อพยพชาวปาเลสไตน์ ปี 1948
สุดท้ายสงครามจบลงด้วยชัยชนะของชาวยิว และยึดดินแดนได้มากกว่าที่ UN ให้มาตอนแรกที่ 54% ซะอีก ส่วนอาหรับปาเลสไตน์ถูกแบ่งเป็นสองส่วน คือส่วน ฉนวนกาซา ที่อียิปต์ยึดครองทางตะวันตก และส่วน เวสต์แบงค์ ที่จอร์แดนยึดครองทางตะวันออก
ทางด้านองค์กรไซออนนิสต์ก็ประกาศการตั้งรัฐของยิวขึ้นอย่างเป็นทางการ โดยตั้งชื่อว่า อิสราเอล นั่นเอง และเข้าเป็นสมาชิกสหประชาชาติด้วยคะแนนเสียงฝ่ายข้างมากในวันที่ 11 พฤษภาคม 1949
ตามติดเทรนด์เที่ยว อัพเดทที่พักสวย
แชร์ทริปสุดชิล โพสต์ภาพสุดปัง ของคุณได้แล้วที่ แอปทรูไอดี
คลิกเลย >> TrueID Travel Community <<