เคยมีไหม? ที่บางครั้งบางครา อยากเดินตามรอยอดีต ยุคสมัยที่แตกต่าง ย่อมมีอะไรหลายอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา เป็นเพราะหลายครั้งที่เรามาท่องเที่ยวจังหวัดพังงา ต้องอาศัยสนามบินภูเก็ต เป็นจุดเริ่มต้นเสมอ และการที่จะผ่านไปจังหวัดพังงานั้น จะต้องข้ามสะพานยาว ๆ วิวสวย ๆ ทุกที แต่รอบนี้ ไม่ปล่อยให้รถขับผ่านเลยไป ขอแวะหน่อยเถอะ ในวันที่แดดดี ๆ มองไปปากอ่าวทะเลช่างสวยงามจัง ลมเย็น ๆ ของทะเล เดินเล่นบนสะพานดีกว่า จะเห็นได้ว่า สะพานสารสิน ที่เราเดินจะไม่ได้มีรถวิ่ง รถจะวิ่งบนสะพานคู่ขนานกันอีกสะพานหนึ่ง ทำให้ปลอดภัยแน่นอน เมื่อก่อนสะพานคงสภาพทรุดโทรมกว่าสมัยนี้เยอะ เพราะ สะพานสารสิน เริ่มเปิดใช้ตั้งแต่ วันที่ 7 กรกฏาคม 2510 โน่นแนะ เป็นสะพานแรกเลย ที่เชื่อมระหว่างบ้านท่านุ่น จังหวัด กระบี่ กับ บ้านท่าฉัตรชัย จังหวัดภูเก็ต ให้ไปมาถึงกันได้ในช่องแคบปากพระนี้นั่นเอง มีความยาว 660 เมตร และตั้งชื่อตามนามสกุลของคนสร้างสมัยนั้น คือ นายพจน์ สารสิน ซึ่งดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพัฒนาการแห่งชาติขณะนั้น ประกอบกับสะพานแห่งนี้ ยังมีตำนานรักบันลือโลกอีก ซึ่งทำเป็นภาพยนตร์ ชื่อเรื่อง สะพานรักสารสิน มีนักแสดงหลายยุคหลายสมัยจนปัจจุบันนี้ ตอนดูหนังเด็ก ๆ ก็ไม่ค่อยซึมซับเท่าไหร่ แต่พอมาที่สะพาน ภาพของคู่รักในหนัง กลับเห็นเด่นชัดขึ้น เค้าคงรักกันมากสินะ ยิ่งถูกกีดกัน ไม่มีทางออก ก็เลือกสะพานแห่งนี้ เป็นจุดจบแห่งความรัก และก็จริง ๆ ด้วย เค้าจะรู้มั้ยนะ ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่? ตำนานความรักของคู่เขาก็ยังคงอยู่เลย มองสายน้ำเบื้องล่างสีฟ้าสวย มีคนตกปลาเป็นระยะ ๆ เรือยังมีสัญจรไปมาให้เห็น อีกทั้งร้านอาหารทะเล ละแวกนี้ก็มีขึ้นชื่ออยู่มากมาย ตรงปลายสะพานก็มีของขายของฝากให้เลือกอย่างจุใจ จัดเป็นสถานที่ท่องเที่ยว ที่จะผ่านเลยไปไม่แวะไม่ได้แล้วนะ เรามัวแต่เพลินถ่ายรูป อยู่ที่หอชมวิวทิวทัศน์กลางสะพานเพลิน เพื่อน ๆ ร้องเรียกให้กลับกันใหญ่ กลัวฉันจะกระโดดสะพานหรืองัย ไม่ได้หรอก ยังไม่มีคู่ต้องกลับไปหาคู่มากระโดดด้วยกันก่อน แต่ตอนนี้ท้องร้องแล้วนะ อ่านประวัติและพิกัดตามมากันได้เลยจ้า ลมเย็นวิวสวย อาหารอร่อยค่ะ