ทะเลก็เหมือนคนรัก คิดถึงก็ต้องไปหา จึงจะหายคิดถึง หลังจากเก็บตัวกลัวโควิดอยู่บ้านนานหลายเดือน เชื่อว่าหลายคนคงเริ่มจะคลุ้มคลั่ง ทันทีที่รัฐบาลประกาศปลดล็อคทะเล ผู้คนต่างมุ่งหน้าไปทะเลกันทันทีทันใด สำหรับคนกรุงเทพฯ บางแสนคือเป้าหมายหลัก ฉันเองก็เช่นกัน แต่ยังไม่ทันห้อตะบึงไปถึงทะเล ก็ได้ยินข่าวด่วน “บางแสนแตกแล้ว” หยุดมาบางแสนเดี๋ยวนี้! ฉันจึงต้องเปลี่ยนเป้าหมายที่ไกลออกไปอีก เพื่อหลีกหนีมวลมหาประชาชนที่ร่างกายต้องการทะเลอย่างเร่งด่วน หากพวกนี้ไปรวมตัวกันที่ไหนที่นั่นต้องโดนปิดอีกแน่ๆ ในที่สุดฉันก็ค้นพบ “หาดเจ้าสำราญ” จังหวัดเพชรบุรี เป็นวันที่ทะเลสุดแสนสวยสงบสยบโควิด ฟ้าสีฟ้า...น้ำทะเลใสสีคราม... ช่างเป็นวันที่บรรยากาศสุดแสนอภิรมย์ยิ่งนัก พวกเราเดินทางไปถึงหาดเจ้าสำราญในวันเสาร์ ที่หน้าหาดมีการตรวจคัดกรองดูแลอย่างเข้มงวด ผู้คนที่นี่บางตากว่าบางแสนหลายเท่า หรืออาจเพราะเป็นยามเที่ยงกว่าๆ ซึ่งไม่ใช่เวลาร้อนแบบเผาหลอก แต่ต้องเรียกว่าร้อนแบบเผาจริง! คนอื่นอาจท้อแท้แต่ไม่ใช่เราแน่นอน เรามุ่งหน้าหาทำเลทองบนชายหาด เมื่อเท้าสัมผัสทราย และสายตามองออกไปที่ทะเล ฉับพลันความเหนื่อย ความอ่อนล้า ความหิว ความขุ่นมัวใดๆ ในใจก็พลันมลายหายสิ้นไปในทันที sea distancing ระยะห่างทางทะเล ฟ้าสีฟ้าตัดกับสีครามของน้ำทะเลกว้างไกลจนสุดสายตา ทะเลยามนี้ไม่มีผู้คนแม้แต่คนเดียว ผืนทรายสะอาดขาวนวลอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน โควิดไม่ได้ใจร้ายเกินไปนัก อย่างน้อยก็ใจดีกับทะเล สามเดือนที่ผ่านมาทะเลได้มีโอกาสพักผ่อน ฟื้นฟูร่างกายอย่างเต็มที่ จนกลับมาสวยใสอย่างที่เคยเป็นมาแต่เก่าก่อน โควิดสอนให้รู้ว่าทะเลนั้นสวยทุกที่ ถ้าไม่มีคนมา (ฮา) เราเดินฝ่าเปลวแดดบนผืนทราย มองทะเลจนหายคิดถึง ก็ได้เวลากลับบ้านเสียที ขากลับแวะเข้าเมืองเพชรบุรี เป้าหมายคือการคลายร้อนที่ร้านกนกพร ลอดช่องน้ำตาลข้น ชื่อดัง แน่นอนผู้คนเนืองแน่นเต็มร้าน แต่รอไม่นานในที่สุดเราก็ได้กินลอดช่องที่เนื้อเหนียวนุ่มในน้ำกะทิหอมละมุนเย็นชื่นใจในราคาแก้วละ 25 บาท เป็นการตบท้ายก่อนกลับสู่ภูมิลำเนา ทริปหาดเจ้าสำราญในวันที่ทะเลสวยที่สุดหลังปลดล็อคโควิดก็จบลง รถกำลังมุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ โลกยังคงหมุนต่อไป เราต้องกลับมาใช้ชีวิตร่วมกับโควิด-19 ....ตราบใดที่เราไม่เผลอ เราก็ไม่เป็น... ตราบใดที่เราไม่เป็น เราก็ยังไม่ตายและมีโอกาสกลับมาทะเลอีก บองเต่า นักเขียนชื่อดังกล่าวไว้ว่า "เมืองก็เหมือนคนแหละครับ ถ้าคิดถึงก็ต้องไปหา นั่งเฉยๆ อยู่บ้านมันไม่หายคิดถึงหรอก" ดังนั้นฉันจึงขอสรุปสุดท้ายว่า ทะเลก็เหมือนคนรัก คิดถึงก็ต้องไปหา จึงจะหายคิดถึง... เชื่อฉัน (อย่าหลงไปเชื่อใคร) พิกัด หาดเจ้าสำราญ จังหวัดเพชรบุรี พิกัด ร้านกนกพร ลอดช่องน้ำตาลข้น ภาพโดย แมวลายสายเปย์ ^ ^