มีเหตุผลมากมายที่จะไม่เดินทางไปไหน เหนื่อย กลัวอุบัติเหตุ รถติด มีภาระงานที่ต้องทำมาก ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเงิน นอนอยู่บ้านสบายกว่า หรืออื่น ๆ อีกมากมาย แต่เมื่อเวลาจะไปกลับไม่มีเหตุผลอะไรมากเลย ว่ากันอย่างที่สุดมีอย่างเดียว คือ ความรักในการเดินทาง ใกล้ไกลไม่สำคัญขอให้ได้เดินทางไป เหตุผลของการที่จะไม่ไปมากมายหายไปหมดสิ้นในทันใด ไปสิจะรออะไรครั้งนี้ไปใกล้ ๆ ซึ่งขอเรียกว่า “วาร์ป”ที่ผาเสวย กาฬสินธุ์ก็แล้วกัน... ออกเดินทางมาตามเส้นทางกาฬสินธุ์ – สกลนคร ตรงมาเรื่อย ๆ ผ่านอำเภอสมเด็จ มุ่งหน้าไปยังจังหวัดสกลนคร ในเชิงภูมิศาสตร์พื้นที่บริเวณนี้จะมีเทือกเขาภูพานพาดผ่านกั้นระหว่างจังหวัดกาฬสินธุ์และสกลนคร เมื่อออกจากตัวอำเภอสมเด็จประมาณ 10 กิโลเมตรเส้นทางจะเริ่มชันคดเคี้ยวไต่ระดับความสูงขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อผ่านเทือกเขาภูพาน ต่อมาอีกประมาณ 5 กิโลเมตรจะถึง ผาเสวย อยู่ด้านซ้ายมือมีรูปปั้นไดโนเสาร์หลายตัวหลายขนาดเป็นจุดสังเกต ให้นึกสงสัยอยู่ว่าเหตุใดจึงมีชื่อว่า “ผาเสวย” เพราะคำว่าเสวยเป็นคำราชาศัพท์ที่ใช้กับพระมหากษัตริย์และเชื้อพระวงศ์ เมื่อไปอ่านป้ายจึงได้คำตอบว่า เมื่อหลายสิบปีมาแล้ว พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ในรัชกาลที่ 9 เสด็จมาเยี่ยมเยือนราษฎรในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มาหยุดพักผ่อนชมความงามความร่มรื่นและทรงเสวยพระกระยาหารกลางวันที่นี้ ชาวกาฬสินธุ์จึงพร้อมใจกันเรียกหน้าผาแห่งนี้ว่า “ผาเสวย”... ผาเสวยมีลักษณะเป็นหน้าผาหิน ด้านล่างจะเป็นแนวต้นไม้ ความสูงไม่มากนักแต่เมื่อมองลงไปรู้สึกใจสั่น ๆ อยู่เหมือนกัน ถ้าพลาดตกลงไปคงบาดเจ็บไม่มากก็น้อยละ เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าผาจะเห็นทิวเขานอนทอดตัวอยู่เบื้องหน้าอย่างสงบ มีสีเขียวของต้นไม้ระบายอยู่เต็มไปหมด ตัดกับสีฟ้าของท้องฟ้า ขอบฟ้าระบายสีส้มจากแสงของดวงอาทิตย์ในยามอัสดง คงเป็นภาพวาดที่เกิดขึ้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันจากฝีมือของธรรมชาติ เพียงแต่ว่าในวันนี้ได้มาเห็นด้วยตาของเราเอง ผาเสวยน่าจะมีจุดไฮไลต์อยู่ที่ชิงช้าต้นไม้หน้าผานี้เอง โดยแขวนลงมาจากกิ่งไม้ใช้ไม้แผ่นเดียวและยางรถยนต์ที่โค้งยึดแผ่นไม้ทั้งสองด้าน เชือกที่แขวนลงมาผูกเข้ากับยางรถทั้งสองด้าน จะเห็นวิวทิวเขา ต้นไม้ ท้องฟ้าที่สวยงาม เป็นจุดที่คนมาที่นี้ต้องมาถ่ายภาพ แม้ว่าจะต้องรอสักหน่อย... รอเวลาให้คนว่างเพื่อที่จะได้ถ่ายภาพในมุมที่คิดว่าสวย ระหว่างที่รอเก็บภาพไปเรื่อย ๆ ความสวยงามของหน้าผา ต้นไม้ที่ขึ้นอย่างเหมาะเจาะลงตัว แสงจากดวงอาทิตย์ที่มองอยู่ที่นี้กับแสงดวงอาทิตย์ที่มองอยู่บ้าน ทำไมถึงให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันทั้ง ๆ ที่เป็นแสงจากดวงอาทิตย์ดวงเดียวกัน แปลกจริง คงจะเป็นเพราะว่า จุดหรือมุมหรือสถานที่ที่เรามองส่งผลต่อความรู้สึกของเรา เมื่อเปลี่ยนมุมที่มองโลกก็เปลี่ยนไปจริง ๆ บันทึกภาพที่เห็นด้วยกล้องตามมุมต่าง ๆ จนอิ่มใจ รอจนแสงอาทิตย์ใกล้หมดแล้ว จึงได้ถ่ายภาพในจุดที่รอ ผู้คนทยอยออกเดินทางไปเกือบหมดแล้ว ผาเสวยคืนสู่เงียบสงัดอีกครั้ง ถึงเวลาต้องลาจากแล้วพบกันใหม่ ขอบันทึกไว้ในความทรงจำว่าครั้งหนึ่ง เคยวาร์ปผ่านมาที่ ผาเสวย กาฬสินธุ์... เรื่องโดย : เนรัญ ธารา ภาพโดย : เนรัญ ธารา