ในวันหยุดยาว วันว่างแบบนี้ วันที่ลมเย็น ๆ โชยเข้ามาปะทะทำให้รู้สึกว่าร่างกายต้องการการท่องเที่ยวแบบนั่งไป รับลม ชมวิวไปเรื่อย...แบบนี้ต้องไปขึ้นรถไฟเที่ยวหวนคิดถึงวันวานยามที่ได้นั่งรถไฟครั้งแรก เรานัดหมายกันที่หัวลำโพง หรือสถานีกรุงเทพ สถานีรถไฟเก่าแก่ของเรานี่แหละ นักศึกษา ปี 3 กลุ่มใหญ่ที่อาจารย์ประจำภาควิชาปศุสัตว์พาจัดให้ไปทัศนศึกษาที่เชียงใหม่ นั่งไปนั่งกลับ ไปเย็นถึงเช้า 12 ชั่วโมงเบา ๆ ตอนเป็นนักศึกษามันสนุก ไปกับเพื่อนเยอะ กินกันไป คุยกันไป หลับบ้าง ตื่นบ้าง จะให้นาน ให้ช้าแค่ไหนก็เหมือนเวลาผ่านไปแป๊บเดียว เมื่อนึกอยากนั่งรถไฟแบบเมื่อสมัยวัยรุ่นอีกสักครั้ง ไปเที่ยวใกล้ ๆ กรุงเทพฯ นี่แหละ นครปฐม น่าจะดี ไม่ไกลเกินไป สถานที่ท่องเที่ยวเยอะ ไปกลับภายในวันเดียวได้ แถมได้รำลึกความหลังครั้งมีแฟนคนแรกเป็นคนจังหวัดนี้แล้วมาเที่ยวองค์พระด้วยกัน แต่ครั้งนี้เราจะไปกับแฟนคนปัจจุบันนะ...ว่าไปเริ่มเลย...การเดินทางจากบ้านไปหัวลำโพง โดยไม่ใช้รถส่วนตัวนี้เป็นอะไรที่ มหากาพย์มาก ก.ไก่ล้านตัว ด้วยเราต้องเดินออกจากบ้านมาหน้าปากซอย นั่งรถแดงออกไปต่อรถเมล์อีกที เราไปลงบางปะแก้ว แล้วต่อรถ ปอ.75 ลงที่หัวลำโพง วันนี้บอกเลยว่า ต้องเดิน เดิน เดิน เยอะอย่างแน่นอน ยังไม่ได้ขึ้นรถไฟเลยขาจะลากแล้วหนึ่งเราไปถึงสถานีหัวลำโพง เลยเวลารถไฟเที่ยว 9.20 น. ไปมาก จึงต้องรอเที่ยวต่อไป เวลา 12.30 น. รอยาว ๆ นั่งรอยาว ๆ ไปค่ะ หาอะไรทำแก้เบื่อดีกว่า เดินไปนั่งดื่มกาแฟดีกว่า น่าจะเป็นการฆ่าเวลาได้อย่างดี เวลายังเหลือ...เดินลงไปสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ดูอาณาบริเวณโดยรอบของหัวลำโพง มองดูความทันสมัยของเทคโนโลยีรถไฟฟ้าที่อยู่ตรงหน้า แบ่งแยกจากันอย่างชัดเจนกับความเก่าแก่ของหัวลำโพงเพียงไม่กี่ก้าวเดิน หัวลำโพงวันนี้เหมือนคนแก่ที่ร่างกายทรุดโทรม ทุกอย่างดูเก่าไปหมด หดหู่เหมือนกันนะ เพราะโครงสร้างสวย ๆ ของตัวอาคารกลับถูกการเวลาทำร้ายให้ดูเก่าไปได้ถึงเพียงนี้ ศูนย์อาหาร ร้านมินิมาร์ท และพื้นที่เช่าภายในต่างปิดบริการไปแล้ว คงนานมากแล้วจนเห็นคราบฝุ่นจับหนาอยู่ทั่วไป เหลือเพียงร้านกาแฟบนชั้นสองให้พออาศัยนั่งได้เพียงสองร้านตั้งประจันหน้ากันอยู่คนละฝั่ง แต่หากต้องการซื้อน้ำ และอาหารราคาเบา ๆ ยังพอมีขายอยู่ตรงทางเดินออกไปสถานีรถไฟฟ้าช่องขายตั๋วเปิดเพียงครึ่งเดียวถึงแม้จะเป็นวันเสาร์ในสัปดาห์ที่มีวันหยุดยาว มีนักท่องเที่ยวทั้งไทย ต่างชาติ และผู้ที่ต้องเดินทางกลับถิ่นพำนักยังคงขวักไขว่ แต่คงไม่มากมายเหมือนในวันวาน และอาจจะน้อยลงไปเรื่อย ๆ ตามความรู้ของเรา เพราะสถานีหลักย้ายไปยังสถานีบางซื่อ สถานที่ใหม่ใหญ่อลังการ เราเป็นคนไม่ได้ต่อต้านความใหม่หรือความทันสมัยนะ แต่เราน่าจะมีของใหม่ได้ในขณะที่บำรุงรักษาของเก่าให้ดูดีมีคุณภาพเหมือนเดิมไม่ทรุดโทรมได้ เรายังแอบมีความหวังกับการทำนุบำรุงสถานีหัวลำโพงให้สวยเหมือนเดิมความประทับใจของเราที่มีให้กับการเดินทางครั้งนี้ คือการบริการของเจ้าหน้าที่ เราประทับใจนะในฐานะที่เราเป็นนักบริหารทรัพยากรบุคคล คนหนึ่ง เรารู้สึกว่าการรถไฟไทยประสบความสำเร็จในการ Training บุคลากรที่ให้บริการมาก ทุกคนไม่ว่าเราจะสอบถามข้อมูลอะไร จะยินดีให้ข้อมูล ให้คำแนะนำเราอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ห้องตั๋ว รวมไปถึง รปภ. ที่พูดภาษาอังกฤษได้ในระดับให้ความช่วยเหลือชาวต่างชาติได้ ถึงจะไม่ดีมาก แต่เมื่อเราเห็นเราก็แอบภูมิใจแทนผู้บริหารการรถไฟไม่ได้เลย คุณมีบุคคลกรที่มีคุณภาพ อย่างน้อยก็บุคลากรที่สถานีหัวลำโพงที่เรามองเห็นอยู่ตอนนี้วันนี้จำนวนรางรถไฟที่ลากเข้า และออกจากสถานีหัวลำโพงยังคงมีจำนวนเท่าเดิม แต่ความคราวคล่ำของจำนวนคน ความถี่ของจำนวนเที่ยวการเดินรถอาจซ่างซาลงไป นั่นอาจเป็นเพราะกาลเวลาที่เดินทางห่างออกจากหัวลำโพงมาไกลกว่า 100 ปี (พ.ศ.2459 เดินรถไฟครั้งแรก) ถึงอย่างไร เรายังดีใจที่วันนี้ หัวลำโพง ยังตั้งตระหง่างอยู่ให้เราได้ไปหาได้ทุกเวลาที่คิดถึง อย่าหายไปไฟนะ...หัวลำโพงเรื่อง ButrClubเครดิตรูปที่ 1 - 5 จากผู้เขียนรูปที่ 6 จาก simachan /Pixabayอ้างอิง:สถานีรถไฟหัวลำโพงMap:Google Map:Hua Lamphongเปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !