ในการไปเที่ยวทริปอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์ ทุกทัวร์จะต้องพาไปหมู่บ้านชาวเลแห่งหนึ่ง หมู่บ้านนี้คือ หมู่บ้านมอแกน คุ้นหูกันดีเลยใช่มั้ย แต่ใครจะรู้ว่าวิถีชีวิตของคนที่นี่ เค้าเป็นอย่างไรบ้าง เราลองหาอ่านประวัติเค้าดูตามรีวิว เพราะสนใจวิถีชีวิตความเป็นอยู่ โดยเฉพาะเมื่อได้ทราบข่าวว่ามีไฟไหม้ในหมู่บ้านเขาเสียหายด้วย ยิ่งต้องแวะไปช่วยอุดหนุนทุกครั้ง ความเป็นอยู่บ้านเค้าปลูกบ้านติด ๆ กัน เป็นกลุ่มด้านหน้าหาดที่หลบพายุมรสุม หาเลี้ยงชีพด้วยการประมง แต่ปัจจุบันเห็นเค้ามีอาชีพต้อนรับนักท่องเที่ยวนี่แหละ ขายของที่ระลึก เด็ก ๆ เต็มหมู่บ้าน เลี้ยงไก่ แมว ไปอ่านประวัติของเขา มอแกนนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และวิญญาณต่างๆ ในธรรมชาติ ไม่มีศาสนา ผู้ชายจะออกไปหาปลาจับสัตว์น้ำ ผู้หญิงจะอยู่บนเกาะ จึงเห็นแต่ผู้หญิงขายของที่ระลึกตามบ้านของตนเอง เดี๋ยวนี้มีขนมขบเคี้ยว น้ำอัดลมให้นักท่องเที่ยวจับจ่ายเหมือนในเมืองแล้ว เราเห็นเค้ามีโรงเรียนด้วยนะ แต่ไม่เห็นมีการเรียนการสอน ไกด์บอกว่าจะมีเป็นบางช่วงที่มีครูอาสาเข้ามา ถ้าไม่มีเด็ก ๆ ก็ไม่ได้เรียน มิน่า โรงเรียนดูร้าง ๆ ส่วนการสาธารณสุข ก็จะมีหมอผี หมอตำแยรักษากันเอง และสาธารณสุขในเมืองออกมาเป็นบางครั้ง ดูแล้วเหมือนชีวิตเค้ายังไม่เจริญเท่าที่ควร ทั้ง ๆ ที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวอันดับต้น ๆ ของประเทศก็ว่าได้ แต่ดูเด็ก ๆ ก็มีความสุขดี บางครั้งความเจริญอาจทำให้ความสุขกับธรรมชาติที่เค้าเป็นสูญหายไปก็ได้ แมวบนเกาะมอแกนนี้เยอะมากที่เห็น แต่ก็ดูไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าไร อย่างที่บอก เมื่อการสาธารณสุขยังไม่เจริญ แค่ให้เค้าใช้ชีวิตมีกินมีอยู่ก็เพียงพอแล้ว แต่เราแอบเห็นเค้าคัดแยกขยะขวดพลาสติกไว้ด้วย คงเอาไปขายแน่ ๆ อย่างน้อยก็ไม่ทำลายสิ่งแวดล้อมละนะ หลังจากเดินชมหมู่บ้าน เลือกช็อปของฝาก มีทั้งสร้อย กำไร แหวน เรือ แล้ว ก็เก็บภาพกันตามสะดวก ก่อนจากกัน เราก็ขอให้ชาวมอแกนอย่าเจอมรสุมร้าย ๆ เช่น สึนามิ หรือ ไฟไหม้อีกเลย เด็ก ๆ บางคนก็ไปเรียนหนังสือบนฝั่งบ้างแล้ว ก็คงนำความรู้ที่ได้มาพัฒนาหมู่บ้านต้นกำเนิดของพวกเขา และหวังว่า จะยังมีหมู่บ้านมอแกน ให้เราไปเที่ยวอีกนาน ๆ นะ