ลุงต้าพาเที่ยว หวัดดีครับ ท่านผู้อ่านและท่านผู้ชม ต้องบอกว่ามันเป็นทริปปุ๊ปปั๊ปที่ไม่ต้องเรียกว่า ทริปเที่ยวก็ได้นะครับ วันนี้แว้บ มาทำธุระหาพี่ชาย มากับลูกชาย แกชื่อ "พี่ต้า" หรือ "ลุงต้า" นี่ล่ะครับ ลุงต้าทำงานในนิคมอุตสาหกรรมบางปู ทราบว่า เป็นโรงงานผลิตแก้วชื่อดัง แต่ช่างมันเถอะ ทำธุระกับแกเสร็จปั๊บ ก็เลยชักชวนกันออกมาหาอะไรกินใครเป็นเจ้าถิ่น คนนั้นเลี้ยง และแล้ว เมื่อมาถึงหมุดหมายแย้มแรกรักพบสบตมกับสาวนางนวลก็เกิดขึ้นเมื่อสถานที่ที่ลุงต้า พาเราไป "ผมก็ไม่เคยมา" เช่นเดียวกันครับ อารมณ์แรกของการก้าวย่างเข้าบางปู หรือ สถานตากอากาศบางปูที่เป็นเป้าหมายของเรานี่ล่ะครับ ต้องบอกว่า ร้อนชะมัด ฮ่า ๆ ใครหน้าไหนจะตัดสินใจมาเดินในช่วงเวลาแดดเปรี้ยง ๆ เช่นนี้ ประมาณเวลาบ่ายสองโมงครับที่เราเดินทางมาถึง มีสะพานปูน ยื่นตัวให้คนเดินผ่านเข้าไปที่ห้องอาหารริมชายน้ำ ลมแรง ๆ กับอากาศร้อน ๆ แทบจะถอนขนเราไปด้วยได้เลย แต่ว่า ที่นี่มีดีที่นกครับ สำหรับคนไม่เคยมีอารมณ์นก ก็ต้องมาที่นี่ครับ "นกนางนวล" น่ารักมาก ๆ ผิวสะอาดสะอ้านบินผ่านชะแว้บไปมา ผมสังเกตเห็นว่า มีคนแอบขายอาหารที่เพิ่มไขมัน และ มีโอกาสค่าคลอเรสเตอรอลสะสมในร่างกายของนักนางนวลแน่ ๆ มันคือ กากหมูครับ การเห็นนกนางนวลบินเสสรวลกลางอาอากาศคิดว่า สุดยอดแล้ว แต่มันกินกากหมูด้วย นี่น่าอึ้งทึ่งมาก ๆ และก็อย่างว่าครับ เมื่อมีกากหมู ก็ทำให้ธุรกิจขายกากหมูมีกำไร เป็นการสร้างงานสร้างอาชีพได้อีกด้วยครับ นอกจากย่านนี้จะเป็นอุตสาหกรรมสร้างอาชีพของหนุ่มสาวชาวโรงงานย่านบางปู เทพารักษ์ ลูกชายของผม "เจ้าอินดี้" ถูกลุงต้าจับขี่คอ เหมือนจะบินให้ได้อย่างนกเลยและมีสีหน้าท่าทางสนุกสนานชอบมากครับ ผมสอนให้ลูกเรียกนกซึ่งก็ทึ่งในความสามารถเป็นที่สุดครับ อินดี้ เรียก ไก่ ไก่ ไก่ ตลอดเวลาเลย ก่อนที่เราจะเดินเข้าไปถึงร้านอาหารข้างในซึ่งเป็นเป้าหมาย ลุงต้าหยุดเล่าเรื่องราวและกิจกรรมของสถานที่แห่งนี้ว่า เป็นสถานที่ที่ขึ้นอยู่กับการดูแลของทหาร กองทัพบก ซึ่งเป็นสถานที่เปิดให้บริการประชาชน คนระแวกนี้ชอบมาเดินกันเย็นๆ พลบค่ำตะวันตก แสงสวย มีแต่คนบ้าอย่างพวกเรานี่ล่ะมากันกลางวันแสก ๆ นอกจากเงยหน้าดูฟ้าดูนกยังสนุกไม่พอครับ ก้มลงต่ำไปที่ชายเลนป้าตีนวิ่งเล่นกันและดูสนุกกันยกใหญ่ สิ่งเหล่านี้มันบอกอะไรเราน่ะหรอครับ มันบอกว่า ธรรมชาติและสรรพสิ่งล้วนแสดงฉากชีวิตในแบบของตนโดยไม่สนใจใคร หากเป็นไปได้ว่าไม่เบียดเบียนกัน เราก็จะได้ชมความงามของกันและกันไปยันลูกหลานเลยล่ะ โชคดีนะครับที่พื้นที่นี้สงวนและรักษาไว้โดยชายชาติทหาร และคงไม่มีใครกล้ากระโดดไปทำร้ายปลาตีนหรือจับนกนางนวลมากินแน่ ๆ เลย พอพูดถึงเรื่องกินท้องก็ต้องหิวแล้วล่ะครับ คงต้องขอโอกาสทิ้งเรื่องราวร้อน ๆ ใต้แสงแดดที่แผดเผาเพียงแค่นี้ก่อน ขอไปหาอะไรทานก่อนนะครับ ผมก็ยังอยากจะมีอารมณ์ยามเย็น ๆ กับสถานที่แห่งนี้เหมือนกันนะว่า การหารองเท้าคู่ใจมาใส่แล้ววิ่งเยาะ ๆ ไปมาสายตาดูนก แล้วเหงื่อตกไปพร้อม ๆ กับพระอาทิตย์ที่อัสดงคงเป็นสุข สมกับว่า เป็นสถานตากอากาศโดยแท้ ไว้จะมาใหม่และเล่าแบบใหม่ให้ฟังนะครับ ท่านใดสนใจดื่มด่ำบรรยากาศก็มาเด้อ ที่นี่ สถานตากอากาศบางปู้ เอ้ย บางปู ขอบคุณลุงต้าครับ ที่เสียสละเวลาพามาเลาะในฐานะเจ้าถิ่น คงต้องบอกว่า ไม่ใช่เจ้าถิ่น เช็คอินได้ไหมเพื่อให้หลาย ๆ คนได้อิจฉาครับ ภาพถ่ายทั้งหมดทั้งสิ้น : โดยภรรยาผู้เขียน เล่าเรื่องโดย พ่อบักอินดี้ ขอบคุณ ลุงต้า นกนางนวล ปลาตีน และ อินดี้ ครับ