สวัสดีค่ะ วันนี้ผู้เขียนจะพาไปเที่ยวดอยกันค่ะ โดยปกติแล้วผู้เขียนเป็นคนมีความสงสัยและหลงใหลในถนนหนทางที่แปลกตา หรือที่ที่ยังไม่เคยไป ชอบตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ทางเรียบหรือทางวิบาก วิวสวยมั้ย จุดหมายปลายทางคือที่ไหน และสามารถทะลุเชื่อมกับที่ไหนบ้าง สารพัดคำถามผุดขึ้นในหัวอย่างต่อเนื่อง และหมู่บ้านห้วยปูลิงเป็นหนึ่งในเส้นทางที่ผู้เขียนตั้งใจว่าต้องไปพิชิตให้ได้ เพราะมีน้องที่ทำงานมีบ้านอยู่ที่หมู่บ้านนั้น เค้าเล่าว่า ต้องขับรถขึ้นดอยหลายดอยกว่าจะถึงบ้าน ทางที่ไปตลบอบอวลไปด้วยฝุ่นแดง ระหว่างมีวิวสวย ๆ ให้ดูด้วย ผู้เขียนตาลุกวาว รำพึงในใจ ฉันต้องไปให้ได้ ฉันต้องไป.. แล้วก็ได้ไปสมใจอยาก หมู่บ้านห้วยปูลิง มีระยะทางประมาณ 75 กิโลเมตรจาก อ.เมืองแม่ฮ่องสอน ซึ่งมีสภาพภูมิประเทศเป็นภูเขาสลับซับซ้อน แต่ซ่อนธรรมชาติที่สวยงามไว้มากมาย พาหนะที่ผู้เขียนพาไปด้วย คือ รถมอเตอร์ไซต์เกียร์ออโตค่ะ เพื่อน ๆ ทักท้วงว่าขึ้นดอยไม่ได้หรอก ขนาดคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น ยังใช้รถมอเตอร์ไซต์แบบมีเกียร์เลย ผู้เขียนมีความรั้น ด้วยความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า ฉันต้องไป ฉันอยากไป เอาล่ะ เริ่มเดินทางกันเลย ผู้เขียนใช้เส้นทาง เส้นทาง อ.เมืองแม่ฮ่องสอน – ห้วยปูลิง โดยขับผ่านที่พัก เฟิร์มริมธาร รีสอร์ท เรื่อยไปจนเริ่มขึ้นดอย ทางชันก็เริ่มชันขึ้น รถเริ่มเบาแรง แต่ก็พากันไปจนถึงดอยสันฟ้า ที่สามารถมองเห็นเมืองแม่ฮ่องสอนเท่ากล่องไม้ขีด จากจุดนี้ไปยังเป็นทางลาดยางมะตอย สามารถทำเวลาได้ เราขับมาจนเจอช่องเขาขาด มองดูคล้ายกับประตูเมือง เมื่อผ่านช่องเขาขาด เส้นทางจะเริ่มคดเคี้ยวเลี้ยวเป็นตัวงูเลย ทางเริ่มเปลี่ยน นาน ๆ จะมีรถเจ้าถิ่นผ่านมาสักคัน ขับรถไปสักระยะเริ่มเข้าสู่ทางดินแดง เริ่มสนุกแล้วสิ...มาได้ครึ่งทาง เจอเจ้าถิ่นซะแล้ว ตั้งด่านเต็มถนนเลย ต้องจอดรถสักพัก เค้าจะยอมถอยให้ทางเราค่ะอเมซิ่งมาก ๆ เลย เจอน้ำตก เป็นน้ำตกเล็ก ๆ น้ำย็นชื่นใจ เลยขอเก็บภาพเป็นที่ระลึกสักหน่อย รีบเดินทางต่อ แอบกลัวเหมือนกัน ไม่รู้ทางข้างจะเป็นงัย ยอมรับว่าศึกษาข้อมูลเส้นทางนี้มาน้อยมาก เราขับแบบใจดีสู้เสือ จนเจอหมู่บ้านเล็ก ๆ คือ หมู่บ้านห้วยฮี้ เงียบสงบ มีโฮมเสตย์ด้วยนะคะเมื่อผ่านหมู่บ้านห้วยฮี้ก็เข้าสู่ทางวิบาก น้ำมันรถก็เริ่มลงเหลือครึ่งถัง ยังหาปั๊มหลอด หรือน้ำมันขวดไม่เจอเลย ใจเริ่มหวั่น ๆ แล้ว แต่มาแล้ว ต้องไปให้สุด เราข้ามดอยหลายดอยมาก อยู่ท่ามกลางป่าเขา เปลี่ยวก็เปลี่ยว ใจนึงก็กลัว ใจนึงก็สู้ เอาแล้วสิ ขับต่อไปผ่านหมู่บ้านเล็ก ๆ หลายหมู่บ้าน แต่ละที่มีเสน่ห์วิถีชีวิตต่างกันไป เราขับมาจนใกล้ถึงจุดหมายแล้ว เจอป้ายชี้ทางไปโรงเรียน ดีใจเหมือนได้แก้วเลย 555 และในที่สุดเราก็มาถึงหมู่บ้านห้วยปูลิงแล้วนะ เราใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมงกว่าดั้นด้นมา เรารีบหาร้านค้าเพื่อขอซื้อน้ำมันขวด ถึงแม้ว่าเราคาจะสูงกว่าในเมืองก็ตาม จำเป็นล่ะค่ะ ไม่งั้นกลับไม่ได้แน่ ที่นี่เราได้เจอน้องหมูที่ชาวบ้านเลี้ยง โดยผูกเชือกไว้ ตัวใหญ่มากค่ะ พอพักเหนื่อยกันหอมปากหอมคอแล้ว เรารีบเดินทางต่อ เราวางแผนกันว่าจะไปกลับเส้นทางเดิม เราจะขับต่อไปเป็นวงกลม โดยจะไปบรรจบกับถนนใหญ่ที่บ้านแม่จ๋า ต.ห้วยโป่ง เส้นทางนี้เราได้เจอลำธารกลางป่าด้วย น้ำใส ๆ แต่ผู้เขียนก็เริ่มสงสัยใคร่รู้อีกแล้วว่า ต้นทางนั้นอยู่ที่ไหน และปลายทางจะไปที่ใดกัน แต่ที่ทราบมา หมู่บ้านห้วยปูลิงมีน้ำตกด้วย ซึ่งผู้เขียนยังไม่เคยไป ถ้ามีโอกาสจะไปเที่ยวแล้วเก็บภาพมาให้ชมนะคะ เราขับต่อมาจนเจอซุ้มไผ่ยักษ์ อลังการมาก คือต้นไผ่มีขนาดใหญ่มาก ความกว้างปล้องไผ่เกือบเท่าตัวผู้เขียนเลยค่ะ เส้นทางขากลับคล้าย ๆ กับเวลามาคือเราจะผ่านหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่มีจำนวนน้อยกว่า ทางก็โหดกว่า เปลี่ยวที่สุดด้วย เราพยายามขับฝ่าความกลัวจนมาถึงหมู่บ้านหนองเขียว แวะชมวิวเส้นขอบฟ้าสักพัก เพราะไม่นานเราจะใกล้ถึงถนนใหญ่แล้ว หายห่วงล่ะคราวนี้ ชิล ๆ ได้ การเดินทางในครั้งนี้ มีความตื่นเต้นระคนกับความกลัว แต่ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เราต้องมาให้สุด มันคุ้มค่ามากกับการได้เห็นวิวสองข้างที่เราไม่ค่อยได้เจอบ่อยครั้ง ได้สัมผัสเสน่ห์ของวิถีชีวิตของชาวบ้านแต่ละหมู่บ้าน ได้รับรู้ถึงความลำบากของคนที่อยู่ห่างไกลเมือง และชื่นชมในความอดทนของผู้คนที่นี่ ถ้ามีเวลาว่างผู้เขียนจะไปเที่ยวอีกแน่นอน... ภาพทุกภาพถ่ายโดยผู้เขียน