"อกพี่กลัดหนอง พี่หมองดั่งคลองแสนแสบ เจ็บจำดังหนามยอกแปลบ แปลบ แสบแสนจะทน โอ้ว่ากังหัน ทุกวันมันพัดสะบัดวน อยากจะรู้จิตคนจะหมุนกี่หนต่อวัน..." จากเนื้อเพลงข้างต้นหลายท่านคงจะรู้จักดีว่าเกี่ยวกับนิยายอมตะของไทย มีการสร้างเป็นภาพยนตร์ ละคร หลายยุคหลายสมัย ดูตั้งเเต่เด็กจนเเก่ แต่ก็ยอมดูกันเพื่อความบันเทิง และอรรรถรสในการรับชม จะได้คุยเวอร์ชันนี้พระเอกหล่อ ฉากสวย ในวงสนทนา นิยายอมตะเรื่องนี้ก็คือ "แผลเป็น" ครับ "แผลเก่า" พิมพ์เสียเพลินไปหน่อยครับ :) หากพูดเรื่องเเผลเก่าก็ต้องคงนึกถึงควายหรือเรียกตามมรรยาทว่ากระบือ นึกถึงทุ่งบางกะปิ ขวัญเรียม คลองเเสนแสบ ทว่าเดียวนี้อาคาร บ้านเรือน คอนโด ห้างสรรพสินค้า กลับเข้ามาเเทนที่ท้องทุ่งไปเสียเเล้ว แต่ยังมีอนุสรณ์ความรักอยู่ที่ตลาดน้ำขวัญเรียม หากท่านใดรักร่อแร่ อ่อนแอ ท้อแท้ สิ้นหวัง ก็จูงมือคู่รักไปเที่ยวเติมความหวานได้นะครับ เกริ่นมาเสียนาน....ผู้อ่านหลายท่านคงคิดว่าผมจะพาไปเที่ยวตลาดน้ำขวัญเรียมสิครับ ไม่ใช่หรอกครับผมจะพาไปตลาดบางกะปิให้สมศักดิ์ศรีกับสายกินอย่างผม ผมเรียนที่มหาลัยสีเหลืองถนนเสรีไทยเเห่งนี้ละครับ ดึกทีไรเป็นอันหิวข้าว เเละช่วงเรียนต้องใช้สมองหนักกับการคุยกับเพื่อนเสียด้วย...จึงหิวเป็นพิเศษ กว่าจะกลับตอนนี้ก็เกือบสองทุ่มเเล้วเด็กหออย่างผมจึงคิดอยากกินชาบู เย็นนี้ต้องได้กินเเน่ชาบู หมูที่รัก เกือบสองทุ่มตลาดบางกะปิจะมีร้านขายของเเค่ฟุตพาท (Footpath หรือทางเท้าเขียนอย่างนี้ถูกละนะครับ ผมไม่ได้บัญญัติเองราชบัณฑิตยสถานเขาบอกมา...) เดินไปกับเพื่อนเห็นของที่ต้องการหนึ่งอย่างคือผัก ก็เลยตัดสินใจซื้อผักกาด เห็ด และไชเท้า ซึ่งราคาถูกมากครับเพียงสิบบาทยี่สิบบาทเอง อย่างน้อยก็เดินไปขอเลือกไว้ก่อนถึงเเม้จะยังไม่เห็นหมู ผู้เป็นพระเอกของสำคัญ ก็ค่อยไปซื้อห้างสรรพสินค้าเเถวนี้ก็ได้ สาวเท้าก้าวต่อไป เห็นผลไม้มีหลายอย่างแต่ไม่สำคัญเท่าราคาครับ แอปเปิ้ลฟูจิหวานกรอบราคากองละสี่สิบบาท สาลี่น้ำผึ่งกองสามสิบ สามสิบห้าตามขนาด ลองกองโลยี่สิบบาทแถมเลือกได้อีกด้วย มีเหรอครับเด็กหอสายกินอย่างผมจะพลาด ผมมีคติประจำใจอยู่แล้ว "ถูกไว้ก่อน แม่สอนไว้" แม้ตอนนี้ของจะเริ่มเต็มตู้เย็นเเล้วแต่ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ รีบซื้อเเล้วเดินต่อไปดีกว่า เห็นมีอาหารทะเล พวกกุ้งขายจานละห้าสิบบาท เพื่อนผมบอกซื้อเลย เผื่อไม่มีหมูเราก็อยู่ได้ อยู่เเบบกินดีด้วยครับ ผมเคยมาตลาดบางกะปิหากมาสักสามสี่โมงเย็นจะมีอาหารทะเลขายบริเวณด้านในตลาด สดใหม่จากทะเลเลยครับ กุ้งนี้เห็นกำลังเต้น ๆ ครับ แต่ไม่เห็นกุ้งร้องเพลง เพราะไม่ได้เปิดทีวี...ครับ พอมาตอนดึกอย่างนี้ ส่วนใหญ่มีอาหารทะเล ปลา ขายบ้างแต่ค่อนข้างประปรายครับ เดินมาอีกหน่อยตรงทางเเยกจะไปลำสาหัส ลำสาลี! ครับ ผมก็ถึงกับร้องพระเจ้าช่วยกล้วยทอด เพราะเจอพระเอกชาบูแล้ว หมูครับสดจากไร่ใหม่จากสวน อ๋อ ฟาร์มครับ พอดีตื่นเต้นไปหน่อย หมูมาเเบบเป็นตัวใหญ่ ๆ พ่อค้าเเม่ค้ากำลังเเร่อยู่เลย รับประกันความอร่อยอย่างแน่นอนครับ คืนนี้ได้กินชาบูละครับ จะใส่หมู่สับ หมูสไลด์ จิ้มน้ำจิ้มเด็ด ๆ ให้พุงเเตกไปเลยครับ ว่าง ๆ หากสายหิวทั้งหลายท้องร้องยามดึกก็แวะมาเที่ยวตลาดบางกะปิได้ครับ จะทำเตรียมเป็นอาหารมือเช้าก็ได้ ช่วงดึกไม่ค่อยมีอาหารทะเลมากนัก จะมีผลไม้ขายเยอะ ผักก็พอมีขายบ้าง ส่วนหมูนั้นสดใหม่ให้เลือกครับ เหมาะกับพ่อค้าเเม่ค้าเปิดร้านอาหาร หรือเอาไปขายต่อ กำไรงามแน่นอนครับ หวังว่าจะมาเที่ยวกันเยอะ ๆ ครับ รับรองไม่อ้างว้างเหงาเเน่นอนเพราะผู้คนมาจับจ่ายซื้อของอย่างคึกคัก สุดท้ายท้ายสุด ทุ่งบางกะปิไม่ได้มีแค่แผลเก่า แต่ยังมีขาหมูเผาด้วยครับ... :)