สวัสดีค่ะ วันนี้จะพาทุกคนมาท่องเที่ยวจังหวัดอุทัยธานีกันอีกแล้ว เราจะพาท่านเดินทางจากอำเภอเมืองมาไกลหน่อย เราจะหลบร้อนไปหา"เขา"กันที่อำเภอลานสักค่ะ "อำเภอลานสัก" ชื่อก็บ่งบอกแล้วว่าเป็นอำเภอที่มีต้นสักเยอะมาก อำเภอนี้ชาวบ้านนิยมทำการเกษตรแบบสวนและไร่ท่ามกลางขุนเขาหินปูนที่โอบล้อมรอบบริเวณอำเภอ เพราะเมื่อหลายพันปีก่อนแถบนี้เคยเป็นทะเลลึกทำให้ลานสักกลายเป็นอำเภอเล็กๆในหุบเขาหินปูนนั่นเอง หากใครเคยได้ยินสถานที่ท่องเที่ยวชื่อ"หุบป่าตาด"อันโด่งดัง สถานที่ท่องเที่ยวดังกล่าวก็อยู่ที่อำเภอลานสักนี่แหละค่ะ แต่วันนี้เราจะไม่ได้จะพาทุกท่านไปชมหุบป่าตาด เราจะขับรถเลยไปยังแลนด์มาร์คแห่งใหม่ของลานสัก ซึ่งอยู่ห่างจากหุบป่าตาดประมาณ 2 กิโลเมตร เมื่อเราขับรถมาตามถนนลาดยางเรื่อยๆก็จะพบกับระเบียงไม้สูงที่ถูกตั้งบนพื้นที่โล่งของไร่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ริมถนนด้านซ้ายมือหากมาจากหุบป่าตาด สถานที่นี้คือ "บ้านชายเขา" สถานที่ท่องเที่ยวอีกแห่งที่สวยงามของอำเภอลานสัก จังหวัดอุทัยธานี ทันทีที่ขาทั้งสองก้าวลงมาจากรถ พวกเราก็สูดอากาศบริสุทธิ์ยามเช้าด้วยความชื่นใจ ด้วยตอนนี้อยู่ท่ามกลางขุนเขาทำให้บรรยากาศรอบข้างเต็มไปด้วยความเงียบสงบ มีเพียงเสียงนกและเสียงรถของชาวบ้านที่ผ่านมาเป็นครั้งคราว นักท่องเที่ยวก็ยังไม่ค่อยเยอะ พวกเราเดินขึ้นบันไดไปยังระเบียงไม้ที่สร้างไว้ก่อนที่ฉันจะรีบกางแขนออกมารับลมเย็นๆอย่างอิสระเมื่อสายตาสะท้อนเข้ากับภาพของเหล่าขุนเขาหินปูนตรงหน้าที่มีเมฆหมอกสีขาวโอบล้อมไว้อย่างมีเสน่ห์น่าค้นหาและแฝงด้วยความลึกลับในเวลาเดียวกัน นี่อาจจะเป็นข้อดีของเราที่ตัดสินใจเดินทางมาถ่ายรูปณ สถานที่แห่งนี้ในฤดูหนาว ทำให้ได้มีโอกาสเห็นภาพอันงดงามของบ้านชายเขา ฤดูอื่นที่นี่ก็สวยเหมือนกันนะคะ แต่จะเป็นความสวยคนละแบบ หากใครที่ชอบดูหมอกและใฝ่หาความชุ่มฉ่ำเขียวชอุ่มของธรรมชาติก็เหมาะจะมาในฤดูฝน แต่หากใครที่ชอบอากาศอบอุ่นและความชิลๆในการเดินทางที่สะดวกหน่อยก็ต้องฤดูร้อนเลย หลายคนอาจบอกว่าที่นี่แลดูเหมือนกับสวิสเซอร์แลนด์ แต่ในความคิดของฉัน ฉันมองว่าที่แห่งนี้มีมุมมองคล้ายกับอำเภอเชียงดาวมากกว่า ก็จะฟินเหมือนได้ขึ้นดอยหลวงที่เชียงใหม่นิดนึง หากคนไม่เยอะก็แนะนำให้ลองลืมความเครียดทุกอย่างและนอนลงกับพื้นระเบียงไม้มองภาพขุนเขาสีเขียวที่ฉากหน้าเป็นราวระเบียงกั้นดู วันนี้เราใช้เวลาเก็บภาพถ่ายและอยู่ที่นี่ตั้งแต่เช้าจนเกือบเที่ยง เมื่อเห็นว่าแดดเริ่มส่องแรงมากขึ้นตามเวลาของมัน ฉันและคุณพ่อจึงต้องบอกลาสถานที่แห่งนี้แต่ในใจกลับบอกตัวเองว่า...จะกลับมาที่นี่อีกครั้ง ก่อนที่รถของเราจะค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากบ้านชายเขาและหายไปตามระยะทางที่ไกลออกไปจนลับตาในที่สุด เรื่องราวและภาพประกอบโดยเจ้าของบทความ