เมื่อพูดถึง ความงาม หลายคนอาจจะนึกถึง ศิลปิน นักแสดงหรือ ดอกไม้ในสวนที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้ง แต่สำหรับฉัน ความงามอย่างแรกที่ฉันนึกถึงคือ ภาพวาด Starry Night หรือ ชื่อในภาษาไทย คือราตรีประดับดาว วาดโดยศิลปินชื่อดังของโลก วินเซนต์ แวนโก๊ะห์ ฉันชื่นชอบแวนโก๊ะห์อย่างมาก และได้ทราบว่า จะมีงานแสดงผลงานชื่อดังของเขา ในรูปแบบ 3 มิติ ที่พิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่งในกรุงปารีส ฉันตัดสินใจซื้อบัตรเข้าชมทันที เพื่อจะได้ไปชื่นชมผลงานของศิลปินที่ชื่นชอบ เมื่อเดินเข้าไปในห้องจัดแสดงผลงาน ฉันเห็นผู้คนเป็นจำนวนมาก ยืนรอชมผลงานอันเลื่องชื่อของศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้ ฉันเป็นคนที่ไม่ชอบอยู่ในที่ที่มีผู้คนจำนวนมาก ฉันรู้สึกอึดอัด และรำคาญ แต่นี่ก็ไม่ใช่สาเหตุที่ฉันจะล้มเลิกความตั้งใจที่จะได้ดูผลงานของแวนโก๊ะห์ ในทางกลับกันฉันคิดว่า ถ้าแวนโก๊ะห์ได้มาเห็นผู้คนจำนวนมาก จากทั่วทุกมุมโลกมายังที่แห่งนี้เพื่อรอชื่นชมผลงานของเขา เขาจะมีความสุขมากเท่าใดกันนะ นั่นทำให้ฉันคลายความอึดอัด และความไม่ชอบความวุ่นวายต่างๆลงได้ เมื่อเริ่มการแสดงผลงาน ทุกคนในห้องเงียบสนิท ตั้งใจชมผลงานในห้องจัดแสดงที่ทั้งมืดและหนาวเย็น ผู้คนต่างเดินไปทั่วห้องจัดแสดง แม้จะมีความวุ่นวายอยู่บ้าง แต่ฉันก็รู้สึกดีใจ และมีความสุข แทนศิลปินคนโปรดของฉันจริงๆ และในที่สุด ผลงานที่ฉันรอคอยมากที่สุด คือราตรีประดับดาว ได้เปิดฉายทั่วทั้งห้องฉันได้ พบกับภาพวาดที่งดงามที่สุดในใจฉัน ฉันรู้สึกราวกับอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ภาพเมฆเป็นเกลียวคลื่น และดวงดาวมากมายในค่ำคืนนั้น น้ำตาฉันค่อยๆไหลออกมา อย่างห้ามไม่ได้ ฉันไม่แน่ใจว่าฉันอยู่ไหนอารมณ์ใดกันแน่ ฉันรู้สึกปลื้มปิติและในขณะเดียวกันก็รู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก ณ เวลานั้น ฉันไม่ทราบเลยว่าน้ำตาที่ไหลนั้นคือน้ำตาแห่งความสุข หรือ ความเศร้า ฉันลืมว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางผู้คนที่คลาคล่ำ ลืมว่าบรรยากาศในห้องนั้น คนแน่นเพียงใด สิ่งที่ฉันสนใจสิ่งเดียวคือภาพสีน้ำมัน วาดโดยเทคนิคพิเศษเฉพาะของศิลปินท่านนี้ภาพที่เมื่อร้อยปีที่ผ่านมา ถูกมองว่าเป็นภาพที่ไม่มีราคา ภาพที่ทุกคนดูถูก แต่คนเหล่านั้นจะรู้บ้างไหมว่า ภาพนี้มีคุณค่า และมีราคามากเท่าใด โชคร้ายที่คนเหล่านั้นทอดทิ้งศิลปินเอกของโลกเช่นนี้มันเป็นโชคร้ายของแวนโก๊ะห์ที่โลกหันหลังให้กับเขาในช่วงเวลานั้นแต่อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นโชคดีของวงการศิลปะ ที่ได้มีจิตรกรผู้ยิ่งใหญ่กำเนิดขึ้นมา เขาได้ถ่ายทอดความเศร้า ของหม่นหมองของชีวิตเขา ลงไปในภาพที่เขาวาดขึ้นมา และความงามที่ฉันหมายถึงนั้น ไม่ใช่แค่งามภายนอก ไม่ใช่แค่สีสัน และ เทคนิคของศิลปินอย่างเดียวเท่านั้น แต่ความงามที่ฉันหมายถึง คือ ภาพนี้มีชีวิต กล่าวได้ว่า ศิลปินได้ใส่ อารมณ์ ความรู้สึกลงไปในภาพวาดนั้น ฉันรู้สึกได้ถึงความเหงา ความอ้างว้างของศิลปิน ในขณะที่กำลังวาดภาพนี้อยู่ ถึงแม้ว่าภาพราตรีประดับดาวจะเป็นภาพตอนกลางคืน แต่แวนโก๊ะวาดภาพนี้ในตอนกลางวันจากความทรงจำของตัวเขาเองภาพนี้แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการเป็นศิลปินของเขาอย่างแท้จริง เขาไม่ต้องนั่งวาดจากแบบ ณ ตอนนั้น แต่วาดจากความทรงจำของตนเอง เมื่อฉันได้ทราบข้อมูลนี้ ฉันคิดว่าฉันได้ค้นพบความงามอีกหนึ่งข้อของภาพราตรีประดับดาว และฉันได้รู้ว่าเขาวาดภาพนี้ ในช่วงที่เขาอยู่ในสถานบำบัดจิต คนเดียว ไม่มีใครอยู่กับเขาเลยในช่วงเวลานั้น คงเป็นช่วงเวลาที่ลำบากมาก แต่ฉันเชื่อว่าเขาคงจะมีความสุขเมื่อได้สร้างผลงานชิ้นนี้ และเป็นเรื่องที่น่าเศร้า ที่ตัวเขาเองไม่เคยทราบเลยว่า งานชิ้นนี้ จะโด่งดังและเป็นที่รู้จักทั่วโลก...และในตอนนี้ฉันเพิ่งได้คำตอบของน้ำตาที่ไหล ฉันร้องไห้เพราะฉันภูมิใจ และ ปลื้มปิติใจ ที่เขาทำมันสำเร็จ เขาทำให้คนทั้งโลกได้รู้ว่า เขาเป็นศิลปินที่มีพรสววรค์ ภาพของเขามีคุณค่า และงดงามเพียงใด ถ้าเขาได้มายืนอยู่ในห้องที่ฉันยืน ได้มองเห็นผู้คนจำนวนมากจากทุกมุมโลก ได้เห็นภาพราตรีประดับดาว เขาจะต้องร้องไห้ และ รู้สึก แบบที่ฉันเป็นอยู่แน่.. ราตรีอันแจ่มจรัสด้วยหมู่ดาว แต่งแต้มสีฟ้าเทาด้วยจานสี เฝ้ารอเพียงวันหนึ่งในฤดูร้อน ด้วยสายตาที่รู้ถึงความมืดมนในจิตใจฉัน เงาทาบบนแนวเขา ร่างภาพต้นไม้และดอกแดฟโฟดิล สัมผัสสายลมโชยและความเหน็บหนาวแห่งเหมันต์ ทั้งสีสันบนแดนดินหิมะขาวนวล ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว ว่าอะไรที่คุณพยายามเอ่ยกับฉัน ว่าคุณนั้นร้าวรานใจเท่าใด ว่าคุณพยายามมอบอิสระให้พวกเขาอย่างไร พวกเขาไม่เคยได้ยิน ไม่อาจรับรู้ แต่บางที เวลานี้เขาเหล่านั้นอาจจะฟังอยู่ก็ได้ (แปลเพลง starry starry night ของ Lianne La Havas )