ตัวผู้เขียนไม่ได้ไปเยาวราชบ่อยนัก เพราะจัดว่าเป็นย่านที่ไกลอยู่ไม่น้อย และในความรู้สึกก่อนที่จะเดินทางไปแถวนั้น เยาวราชเป็นสถานที่ๆ ไม่ได้มีอะไรมากนอกจากตึกเก่าแก่จำนวนหนึ่ง และเป็นพื้นที่ของการค้าขายแลกเปลี่ยน โดยเฉพาะทองคำซึ่งเยาวราชจัดว่าเป็นย่านหนึ่งในกรุงเทพมหานครที่มีร้านทองอยู่ค่อนข้างมาก และร้านทองที่มีมากมายเหล่านั้นก็กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของภาพจำที่คนหลายคนมีต่อเยาวราช จนเมื่อไม่นานมานี้ก็ได้มีโอกาสได้ลองสำรวจเยาวราชดู ระหว่างรอการนัดหมายกับเพื่อน เลยฆ่าเวลาด้วยการเดินรอบๆ เยาวราช เริ่มตั้งแต่ตัวสถาปัตยกรรมเก่าๆ ล้วนแล้วมีความน่าสนใจ ตึกหลายๆ หลังดูเก่าแก่มากกว่า 40-50 ปี ซึ่งก็คงจะเริ่มมาจากการเข้ามาอยู่อาศัยของคนจีนโพ้นทะเล และเมื่อมีการเกิดและเติบโตของรุ่นลูกหลาน บ้านบางหลังอาคารบางแห่งก็มีการรื้อทิ้งและสร้างใหม่บ้าง แต่บางที่บางส่วนก็ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงไปเลย ผมเชื่อว่าบางทีอาจจะเป็นเพราะความผูกพันเป็นหลัก ความผูกพันที่เรามีต่อสถานที่แห่งหนึ่งที่เราอาศัยอยู่มาเป็นเวลานาน ถึงเราจะมีเงินก้อนพอจะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงสถานที่นั้นๆ แต่ถ้าทุกอย่างโอเคดีอยู่แล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องมีการเปลี่ยนแปลง นอกจากร้านทองและร้านค้าต่างๆ แล้ว สิ่งที่สังเกตุเห็นได้ก็คือร้านอาหาร ,มีหลายร้านที่น่าประทับใจเลย อย่างเช่นร้านบะหมี่ก๋วยเตี๋ยวที่ชื่อยู้ ลูกชิ้นปลาเยาวราช (ของแท้ต้องยู้นะครับ ไม่ใช่ยูหรือว่ายู่) ร้านนี้เขาทำลูกชิ้นปลาของเขาเอง แน่นอนว่าพอทำเองก็จัดเต็มทั้งในด้านความสดและความอร่อย และที่ต่างจากหลายๆ ร้านก็คือลูกชิ้นมากกว่าเส้น รสชาติก็ชวนให้กลับมาซ้ำอีกครับ อีกที่ๆ ติดใจก็คือร้าน Wu Er Ling ซึ่งเป็นร้านกาแฟ ตัวชากาแฟไม่เท่าไหร่ แต่ว่าเขามีวาฟเฟิลที่ค่อนข้างนุ่มใช้ได้ทีเดียว นอกจากนั้นก็มีร้านอาหารร้านขนมอีกหลากหลาย มีร้านเกาลัดที่เยอะจัดจนเลือกไม่ถูกว่าจะซื้อร้านไหน มีทั้งก๋วยจั๋บ,มีน้ำแข็งใส,ซาลาเปา,น้ำเต้าหู้ และอีกร้อยแปด ลำพังแค่มาทัวร์หาอะไรอร่อยๆ ทานก็น่าจะจัดว่าคุ้มแล้วนะครับสำหรับการมาเยาวราช การเดินทางก็ไม่ยากลำบาก เพราะตอนนี้ก็มีรถไฟใต้ดินเปิดให้ใช้บริการแล้วโดยการมาลงที่สถานีวัดมังกร ส่วนรถเมล์ก็มีผ่านหลายสาย และไม่ว่าคุณอยากจะลองแวะมาที่เยาวราชเพื่อสัมผัสความเป็น Chinatown หรืออยากจะลองสำรวจหาอาหารอร่อยๆ เยาวราชก็เป็นที่ๆ คุ้มสำหรับการมาเสมอครับ