ถ้ายังจำกันได้เดือนเมษายนที่ผ่านมา ประเทศไทยอากาศร้อนมาก โดยเฉพาะจังหวัดลำปาง ครองแชมป์จังหวัดที่มีอุณหภูมิสูงสุดของประเทศติดต่อกันถึง 2 สัปดาห์ ช่วงเวลานั้นเอง (11-12 เมษายน) เป็นช่วงที่ผมและเพื่อนอีก 2 คน เดินทางไปเที่ยว “อุทยานแห่งชาติดอยขุนตาล” จังหวัดลำปาง รู้ทั้งรู้ว่าอากาศร้อนมาก แต่โนสนโนแคร์ ทำไงได้ปีหนึ่ง ๆ ว่างพร้อมกันก็ตอนปิดเทอมนี่แหละ ร้อนก็ร้อนเถอะวะ เจ้าถิ่นอยู่ได้ ต่างถิ่นขอเข้าไปเช็คอินหน่อยแล้วกัน พวกเราเดินทางโดยรถไฟ ไม่ ๆ ๆ เรียกว่ายืนบนรถไฟดีกว่า เพราะรถมันเต็มไม่มีที่นั่ง เรายืนจากสถานีรถไฟหัวลำโพงจนถึงสถานีรถไฟขุนตานประมาณตีสี่ มีน้องหมามาต้อนรับตรึมเลยครับ นับสิบตัว จากสถานีรถไฟขุนตาลจะมีทางเดินไปอุทยานแห่งชาติดอยขุนตาล ระยะทางกิโลนิด ๆ ที่นี่เป็นอุทยานที่อยู่สองจังหวัด ส่วนหนึ่งอยู่ในเขตจังหวัดลำปาง อีกส่วนอยู่ในเขตจังหวัดลำพูน ถือว่ามาครั้งเดียวเที่ยวสองจังหวัดครับ พวกเราทำภารกิจส่วนตัวที่ที่ทำการอุทยาน แล้วก็นั่งพักจนเที่ยง เพราะตั้งใจว่าจะทานข้าวเที่ยงจากที่นี่ไป จนเวลาบ่าย ๆ เราถึงเริ่มเดินขึ้นไปยังลานกางเต็นท์บนดอยขุนตาล ระยะทางอีกเกือบ ๆ กิโล อากาศมันร้อนมากจริง ๆ น้ำเปล่าที่นำกันมาก็ไม่เหลือ พอถึงจุดกลางเต็นท์ เรียกว่า ย.2 (จุดยุทธศาสตร์ที่ 2) ถึงปุ๊บ เข้าห้องน้ำปั๊บ ไม่ได้ปวดหนัก ไม่ได้ปวดเบา แต่พวกเรากระหายน้ำมาก ๆ กระหายที่สุด 555 เป็นน้ำยประเด็น้ำที่อร่อยที่สุด เย็น ๆ ก็มีนักท่องเที่ยวมาเพิ่มอีก 3 คน คืนนั้นจึงมีผู้ร่วมชะตากรรมทั้งหมด 6 คน กลางคืนอากาศไม่ร้อนมาก แต่ตลอดทั้งคืนจะได้ยินเสียงแปลก ๆ เหมือนเสียอะไรแตก แป็ก ๆ ๆ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นเสียงอะไร แต่ช่างมันเถอะ เหนื่อยแล้ว นอนดีกว่า ตอนเช้าพวกเราตื่นกันตั้งแต่ 4:30 น. แล้วออกเดินจากที่พักไปชมพระอาทิตย์ขึ้นที่ ย.4 เป็นยอดสูงสุดของดอยขุนตาล ระยะทางประมาณสี่กิโลครึ่ง คน 6 คนกับไฟฉาย 2 กระบอก สองข้างทางมันมืดมาก ๆ ระหว่างที่เราเดินไป เสียงเมื่อคืนก็ดังชัดขึ้นเรื่อย ๆ มันเริ่มไม่สนุกแล้วละ ทุกคนเริ่มกลัว เราเริ่มแสงแดง ๆ ข้างทาง และบนยอดไม้สูง จนในที่สุดเราก็พบที่มาของเสียงเมื่อคืน มันเป็นเสียงของไฟป่าที่กินใบไม้ ต้นไม้ มันอยู่ใกล้ตัวเรามาก เพื่อนผมจึงโทรหาเจ้าหน้าที่อุทยาน ซึ่งเขาได้ให้เบอร์ติดต่อไว้ ให้เราแจ้งเมื่อเจอไฟป่า เจ้าหน้าที่บอกว่าสามารถเดินทางเข้าไปต่อได้ พวกผมกล้า ๆ กลัว ๆ แต่ก็ตัดสินใจเดินกันต่อไป จนถึง ย.3 มันยังมืดมาก เราแวะพักหน้า ย.3 ให้เพื่อนละหมาด เสร็จแล้วเราก็เดินต่อ ข้างหน้าเราเจอมากกว่าสะเก็ดไฟ แต่เป็นไฟที่กำลังลุกไหม้อยู่ที่พื้นหญ้า แต่มันไม่ได้เยอะมาก จึงช่วยกันดับไฟ เป็นคนดีอีก 555 แล้วพวกเราก็ (ยังกล้า) ไปต่อ เส้นทางที่มืดมิดเริ่มสว่างขึ้นเรื่อย ๆ เป็นนิมิตหมายอันดีเหรอ ? เปล่าเลย พวกเราเริ่มเห็นร่องรอยการเผาไหม้ที่ชัดเจนขึ้น มันยิ่งดูมันน่ากลัวมากขึ้น ทำไมเมื่อคืนเราถึงนอนหลับกันได้ ? แล้วทำไมเรายังดั้นด้นมาต่อจนถึงจุดนี้ ? คำถามที่เกิดขึ้น แต่ในเมื่อเจ้าหน้าที่บอกว่าเข้าไปได้ก็คงต้องเข้าไปได้ พวกเรามาถึงจุดสูงสุดของดอยขุนตาล ทุกคนปลอดภัย เบื้องหน้าผมในตอนนั้น นั่นมันหมอกหรือควัน ? 555 พวกเราเก็บภาพกัน ชมพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน อยู่พักใหญ่ แล้วเราก็ชวนกันเดินลงกลับมา สิ่งที่เรามองไม่เห็นตอนเดินทางมา มันก็ชัดเจนขึ้นตอนเดินทางกลับ มันน่ากลัวไปหมด จนเรามาถึงหน้า ย.3 ซึ่งเป็นที่ละหมาด ตอนนี้ไม่เหลือแล้วครับ ไฟกำลังลุกไหม้อยู่ มันน่ากลัวมาก พวกผมเจอคุณลุงชาวบ้าน 2 สองคน เขากำลังควบคุมบริเวณไม่ให้ไฟลุกลามไปมาก ลุงบอกยังไม่ได้นอนเลยเมื่อคืน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะไฟที่กำลังลุกไหม้ควบคุมไม่ได้จริง ๆ ส่วนพวกเราถือว่าโชคดีที่ไฟไม่ลามไปถึงลานกลางเต็นท์ โชคดีที่เรายังมีโอกาสกลับมาอย่างปลอดภัย และโชคดีสามารถกลับถ่ายทอดประสบการณ์อันจะเป็นบทเรียนที่เตือนให้คนอื่นได้ระมัดระวังตัวมากขึ้น และไม่ประมาทในทุกสถานการณ์ของชีวิต แม้แต่เวลาเที่ยวก็ตาม สวัสดี _________________________ อุทยานแห่งชาติดอยขุนตาล อำเภอห้างฉัตรจังหวัดลำปางและอำเภอแม่ทาจังหวัดลำพูน