ว่ากันว่าในการเดินทางแต่ละครั้งนั้น ความตื่นเต้นมิได้อยู่ที่จุดหมายปลายทางเสมอไป แต่ความตื่นตา ความสุขที่เราได้พบระหว่างทางนี่แหละ ทำการให้การเดินทางมีมีสัน ครั้งนี้จุดหมายอยู่ที่จังหวัดพิษณุโลก โดยผู้เขียนจะใช้เส้นทางแม่ฮ่องสอน – แม่สอด – พิษณุโลก ซึ่งในระหว่างนั้นเป็นช่วงของฤดูฝน เราจึงต้องศึกษาเส้นทางจากผู้ที่เคยไปมาและใช้ประจำ เพื่อเป็นข้อมูลมาประกอบการตัดสินใจ และเราก็เลือกที่จะใช้เส้นทางนี้ จากแม่ฮ่องสอนไปแม่สะเรียงก็จะผ่านโค้งซ้ายโค้งขวาตามแบบฉบับเมืองพันโค้ง พอเข้าเขตอำเภอสบเมย ทางเริ่มแคบลง ทางโค้งไม่ค่อยมี ส่วนใหญ่จะขึ้นเนินสูง เส้นทางนี้เป็นเขตป่า ค่อนข้างที่จะเปลี่ยวพอสมควร นาน ๆ จะมีรถผ่านมาให้ใจชื้นบ้าง เส้นทางนี้ควรมีเพื่อนร่วมทางอย่างน้อย 2-3 คนก็จะดีทีเดียว ระหว่างที่ลัดเลาะไปตามแนวเขา เราก็นั่งเหม่อดูหมอก ดูเมฆ เพลินตา สบายใจ โชคดีที่เราเติมน้ำมันมาเต็มถัง เลยไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่ เพราะสังเกตเห็นว่า ปั๊มน้ำมัน หรือตู้เติมน้ำมัน แม้แต่แบบขวดหายากเต็มที จะมีก็ใกล้ ๆ ถึงบ้านท่าสองยางเลย พอใกล้ถึงบ้านท่าสองยางเราจะเห็นแม่น้ำเมยเทียบคู่ไปกับถนน ซึ่งอีกฝั่งเป็นเมียนมาร์เพื่อนบ้านเรานี่เอง จุดที่อะเมซิ่งที่สุด จะเป็นน้ำตกข้างทางมากกว่า ชาวบ้านแถบนี้เค้าตั้งชื่อว่า น้ำตกทีมอโบ ซึ่งเป็นน้ำตกเฉพาะกิจจะเกิดขึ้นในฤดูฝน และจะมีความสวยงามมากก็ต่อเมื่อมีฝนตกหนัก ๆ น้ำตกนี้ไม่มีแอ่งน้ำให้ลงเล่น น้ำจะไหลลงข้างทางลงคูคลอง นับเป็นแลนมาร์คที่นักเดินทางต้องจอดแวะแชะรูป เราเองก็ไม่พลาดค่ะ เมื่อเล่นน้ำจนฉ่ำอุราแล้ว ก็เข้าเมืองแม่สอด เที่ยวตลาดริมเมย หาซื้ออาหารทะเลของพม่าต่อ ดูไปดูมา ๆ ก็มีความคล้ายตลาดบ้านเพนิด ๆ จากนั้นเราเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองสองแควกันต่อ และไม่พลาดที่จะแวะขอพรที่ศาลพระวออันเลืองชื่อในความศักดิ์สิทธิ์ ระหว่างทางไปพิษณุโลก เราได้แวะตลาดม้ง หรือตลาดมูเซอ ซึ่งที่นี่เค้าจะขายผลิตผลทางการเกษตรสด ๆ ใหม่ ๆ ดูแลอยากจะซื้อให้หมดตลาดเลยทีเดียวเชียว พอหอมปากหอมคอก็เดินทางต่อ ในที่สุดก็มาถึงเมืองสองแคว เมืองของออเจ้าแล้ว ที่แรกที่เราต้องไปคือ วัดใหญ่ หรือวัดมหาธาตุวรมหาวิหาร ถือเป็นแลนมาร์คสำคัญของเมืองนี้ แต่ครั้งนี้คนเยอะ เลยได้ไหว้ด้านนอกแทน และเดินเที่ยวรอบวัดเก็บบรรยากาศสักนิด เมื่อไหว้พระขอพรเสร็จ เราก็แวะชมเมืองนิด ๆ หน่อย ๆ ก่อนเข้าสู่จุดหมายทางคือบ้านเรานั่นเอง จากแม่ฮ่องสอน เข้าสู่แม่สะเรียง ผ่านแม่สอด และมาถึงบ้านเจอแม่เราแล้ว Misson complete อย่างสมบูรณ์ แม้การเดินทางจะสิ้นสุดลง แต่สิ่งที่ยังคงไม่ลืมคือความทรงจำระหว่างทาง คนที่เดินทางบ่อย ๆ มักจะมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับการเดินทาง และนั่นคือยาวิเศษที่ทำให้เรารู้สึกมีความสุขและเผลอแอบยิ้มบางครั้งที่นึกถึง... ภาพทุกภาพถ่ายโดยผู้เขียน ภาพปกจาก https://www.pexels.com/