เมื่อวันหนึ่งแค่คิดว่าอยากลองหลงทางคนเดียวที่เมืองเก่า การเที่ยวสำหรับใครบางคนเหมือนการเจอโลกใหม่ตลอดเวลา บางคนเที่ยวที่เดิมๆบ่อยครั้งเพราะแค่รู้สึกหลงรักในสถานที่ที่ตัวเองไปบางคนเที่ยวที่แปลกใหม่อยู่ตลอดเวลา บางคนถึงขั้นวางแผนก่อนเที่ยวทุกครั้ง ศึกษาที่ที่ตัวเองกำลัจะเดินทางไป เสน่ห์ขอการเดินทางแต่ละคนยอมต่างกัน เราคิดว่าเสน่ห์ขอการเดินทางคือการพบเจอสิ่งที่เราไม่ตั้งตัว เมื่อเจอแล้วทำให้รู้สึกอยากเดินหรือวนรอบๆเพื่อหาอะไรที่ไม่เคยรู้ ไม่เคยเจอมากกว่าเดิมเพื่อ เพิ่มเสน่ห์และความรู้สึกขอการเดินทางแ่ละทริป แล้วอะไรสะกิดใจให้สตาร์ทรถที่อยุธยา เมื่อเช้่าวันหนึ่งตื่นมาแล้วแค่อยากขับรถออกไปเที่ยวโดยไม่ต้องวางแผน แล้วรอพบเจอกับปลายทางโดยไม่ทันตั้ัว นั้นเราว่าคือเสน่ห์ขอการเดินทางอีกแบบของเรา หรือใครหลายคน สิ่งที่สะกิดใจให้สตาร์ทรถที่อยุธยาเพราะ ช่วงหนึ่งเราหรือใครหลายคนเคยทำงานหรือเรียนหนังสือหนัก แล้วทำได้แค่พูดว่า ไว้ทุกอย่างเสร็จแล้วจะไปเที่ยวให้หายเหนื่อยเลย สิ่งที่ทำให้เราสะกิดใจเลือกสตาร์ทรถที่อยุธยาเพราะ ตอนเราเรียนหนักมากเราจำได้คำพูดตัวเองได้ว่า อยากไปไหว้พระไม่รู้ทำไม แล้วเราหรือใครหลายคนพูดถึงวัดหรือเมืองเก่าต้องนึกถึงอยุธยา เราคือหนึ่งคนนั้นเลยทำให้วันนั้นตัดสินใจไปอยุธยา แต่การไปครั้งนี้แปลกตรงที่เราขับรถหลงในเมืองอยุธยาทุกปลายทางที่อยากไป กว่าจะถึงปลายทางแวะเจอข้างทาวนไปวนมา เสน่ห์ที่ทำให้รู้สึกถึงตอนหลงทางวนรถไปมาตลอด คือคำพูดของตัวเองที่พูดว่า สวยจัง เงียบจัง สงบ เย็นแบบบบอกไม่ถูก เราแวะจนเจอวามสวยงามระหว่างทางก่อนถึงปลายทางตลอดเวลา หยิบกล้องแล้วเล็งมุมที่ตัวเองประทับใจไม่หยุด เช่น ภาพนี้จำสถานที่ไม่ได้ว่าที่นี่คือที่ไหน แต่สุดเอื้อมคอ แล้วรีบกดชัตเตอร์อย่างไว ภาพนี้เสน่ห์สำหรับเรา มันคือตัวสภาพเจดีย์ และแสงที่ลอดเข้ากล้องในจังหวะนั้นพอดี ก่อนจะได้ภาพนี้วนรถขับเรื่อยๆ ดูแค่ป้ายตามทางว่าไปที่ไหนได้บ้าง ก็ได้แวะวัดพนัญเชิงวรวิหาร ความรู้สึกของการเข้าไป มันเงียบและสงบบ จนเย็นในความรู้สึก ได้ให้อาหารปลาที่โยนอาหารลไปแล้วต้องวิ่งหนีห่างออกมาเพราะปลาเยอะจนแย่งอาหารกัน เสน่ห์ที่ทำให้ไม่หยุดตอนคนให้อาหารปลา คือ อาหารในถุปลาที่สีเยอะจนตัดออกมาให้รู้สึกมันมีลูกเล่น จังหวะที่มองออกไปที่แม่น้ำแล้วได้ยินเสียงเรือแล่นดังมาก จนทำให้ตต้อหันซ้ายขวาหาเสียง เพราะเสียงและบรรยากาศมันน่ากดชัดเตอรืเป็นที่สุด แต่จังหวะของรูปนี้ทำให้ยกรูป รูปนี้เป็นรูปโปรดประจำทริปนี้เลยด้วยซ้ำ การมองเห็นเสาไฟขอวัดที่ทำให้รู้สึกอยากกดชัตเตอร์ หรืองค์ประกอบที่ตัวเองยืน และมุมที่กำลังมองมันลงตัวจนทำให้รู้สึกต้องหยิบก้องขึ้นมา เมื่อมองบริเวณนอกแล้วก็เดินเข้าไปในตัววัด วัดนี้มีเสน่ห์มากมายหลายมุมที่บางคนอาจจะมองพลาดไป มุมก่อนจะเดินเลี้ยวออกจากวัดพนัญเชิง แต่แน่นอนว่ามุมที่ทุกคนไม่พลาดและคงประทับใจเหมือนตัวเราคือมุมทางเข้าโบสถ์ที่จะเจอองค์หลวงพ่อโต มุมทำให้รู้สึกขนลุกและสบายใจอย่างบอกไม่ถูก แต่เป็นมุมประทับใจที่สุดในวัดพนัญเชิงวรวิหาร พอเดินเป็นวงกลมรอบโบสถ์สามรอบแล้วกวาดสายตาไปบนสุดขอบตา สิ่ง ที่เป็นเสน่ห์ของสถาปัตย์ไทยมัยคือลวดลาย การวางองค์ประกอบด้วยความสวยงามและความเชื่อ เสนห์ที่ไฟสาดส่องเพิ่มจุดเด่นให้จุดที่ เจาะกำแพงใส่พระเรียงเป็นเส้นผสมกับลายไทย ระหว่างกำลังกลับ กับได้เจอสถานที่ที่ไม่รู้จัก มีความเงียบสงบร่มเย็น สีเขียวของต้นไม้ผสมกับสีน้ำตาลของสะพานและเจดีย์แถวนั้น จังหวะขอรูปนี้คือคุณลุงที่เดินออกกำลังกายได้สามรอบเศษ แล้วคุณลุงก็เดินออกกำลักายวนเจอเรานับครั้งไม่ถ้วน ภาพนีี้ก็คือความประทับใจตรงที่แสและบรรยากาศจังหวะตอนเดินขอคุณลุงมันทำให้องค์ประกอบสวยรูปภาพพวกนี้ให้ความรู้สึกที่เป็นเสน่ห์ออกมาจากภาพ มีเสน่ห์แบบไม่ต้อทำอะไรเพิ่มเติมผสมกับสถานที่ที่หลง ณ วันนั้นมันทำให้รู้ได้ว่าการหลงแล้วเจอปลายทางที่เราพร้อมจะตื่นตาและประทับใจแทบทุกสถานที่ตลอดเวลา มันรู้สึกดีขนาดไหน อยากให้ใครที่อ่านลองมองเสน่ห์สถานที่ ที่พบด้วยบังเอิญคือการหลงของเรา มันทำให้คนที่อ่านอยากไปตามที่ที่น่าประทับใจ และรู้สึกเหมือนกันหรือรู้สึกเพิื่มมากขึ้นมากกว่าเรา แค่บรรยากาศ Shuttersound.p