เมื่อพูดถึงจังหวัดเลย ใคร ๆ ก็ต้องนึกถึง เชียงคาน ที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติที่อนุรักษณ์ไว้ซึ่งวัฒนธรรมของท้องถิ่น ความสวยงาม ที่ใคร ๆ ต้องอยากไปสัมผัส ภาพถ่ายโดยผู้เขียน บรรยากาศยามเย็น ณ เชียงคาน ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า การเดินทางครั้งนี้เป็นการเดินทางแบบ Alone ที่แปลว่า คนเดียว 😟 ซึ่งวางแผนจองที่พักก่อนเดินทาง 1 วัน และสำหรับที่พักในครั้งนี้คือ “กินเส้นเด้ กินข้าวเด้อ” เป็นที่พักสำหรับคนเดียว จะเป็นโฮมสเตย์เล็ก ๆ อยู่หลังร้านอาหารของเจ้าของร้าน ภาพถ่ายโดยผู้เขียน ที่นอนค่ำคืนนี้ ณ เชียงคาน เลย ภาพถ่ายโดยผู้เขียน มุมอ่านหนังสือ นั่งชมวิว ณ ที่พัก สำหรับที่พักเรามีเพื่อนร่วมที่พัก 1 คน เป็นชาวเกาหลี (เจ้าของที่พักเขาบอกมา) และเราก็เจอกับเขาตอนจะไปอาบน้ำ เพราะเป็นห้องน้ำรวม เราพูดกันแค่ประโยคเดียวที่ว่า Hello แค่นั้นเลย 555 แล้วเราก็อาบน้ำและแยกย้ายกันไปเดินถนนคนเดิน ซึ่งห่างจากที่พักไม่ไกล สามารถเดินไปได้ภาพถ่ายโดยผู้เขียน พอเราเดินไปถึงถนนคนเดิน ก็มองหาของกินก่อนเลย ซึ่งก็พบกับ ข้าวจี่ทาไข่ ไม้ละ 10 บาท มันก็ช่วยลองท้องให้มีพลังเดินต่อไปได้ ภาพถ่ายโดยผู้เขียน เรามาเดินตั้งแต่ยังไม่มืด คนก็เลยยังไม่เยอะเท่าไหร่ เราเดินไปเรื่อยๆ ท่ามกลางคนที่เขามาเป็นคู่ ๆ มากันเป็นกลุ่ม เป็นคณะ แลดูเศร้าจังเลยเนาะ... ภาพถ่ายโดยผู้เขียน พอเริ่มมืดหน่อย คนก็จะเยอะขึ้น แออัดขึ้น จนไม่รู้จักคำว่าเหงาอีกต่อไป เพราะเราต้องเดินเบียด เดินผ่าผู้คนตั้งมากมาย ต่างก็พบเจอ พูดคุย ให้ถ่ายรูปให้ ได้เรียนรู้การใช้ชีวิตคนเดียว เที่ยวคนเดียว กินคนเดียว 😊😊😊 ภาพถ่ายโดยผู้เขียน ระหว่างถนนทั้งสองข้าง จะมีร้านค้า ของกิน ร้านอาหาร ที่พัก ที่ถ่ายรูป เยอะแยะเต็มไปหมด ทำให้เราเพลิดเพลินกับการกิน และถ่ายรูป จนลืมไปเลยว่ามาคนเดียว เราเดินไปกลับหลายรอบมาก จนเหนื่อยและปวดขา จึงเดินกลับที่พัก แล้วก็นอนพักผ่อนเอาแรง..... ภาพถ่ายโดยผู้เขียน วันถัดมา.... ปกติใคร ๆ ตื่นเช้าก็คงต้องใส่บาตรข้าวเหนียว ตรงถนนที่เดินเมื่อคืน แต่สำหรับเราเลือกเดินทางต่อไปที่ ทะเลหมอก ภูทอก เชียงคาน เราออกเดินทางแต่เช้ามืดเพื่อไปให้ทันพระอาทิตย์ขึ้น ภาพถ่ายโดยผู้เขียน พอมาถึงภูทอก ต้องซื้อบัตรเข้า คนละ 25 บาท แล้วจะมีรถขึ้นมาส่งถึงบนภู พอขึ้นมาถึงก็ยังมืดอยู่เลย แต่...วันนี้ไม่มีหมอก ดังคำที่ว่า ทะเลหมอก.ไม่มีหมอก แง่ว เราก็ได้แต่รอแต่รอ ภาพถ่ายโดยผู้เขียน การรอคอยของฉัน ไม่นานพระอาทิตย์ก็ค่อย ๆ โผล่ขึ้น จากยอดภูเขา ซึ่งทุกคนต่างก็ดีใจ ถึงจะไม่เห็นทะเลหมอก แต่ก็เห็นพระอาทิตย์ขึ้น ซึ่งเป็นสัญญานของวันใหม่ว่าได้เริ่มขึ้นแล้วว มันเป็นความดีใจ จนลืมไปเลยว่าฉันมาคนเดียว แฮร่ ภาพถ่ายโดยผู้เขียน หลังจากที่เช้า เราต่างต่อแถวกันเพื่อรอรถมารับลงไปยังที่จอดรถ และเราก็ต้องเดินทางต่อ ฉันทานอาหารเช้าคือ ข้าวเปียกเส้น และไข่กะทะ ก่อนเช็คเอาท์ออกจากที่พัก และไปต่อยังร้านของหวาน ที่ชื่อว่า The Seasons Cafe ไม่ใช่ร้านมีชื่อเสียงหรือรีวิวอะไรหรอก แต่เราหิวว จึงสั่งฮันนี่โทส และโกโก้ร้อนมากิน สั่งมาเยอะจนพนักงานเสริฟต้องมองน่าเลย 😁😁ภาพถ่ายโดยผู้เขียน พอกินอิ่มเราก็ออกเดินทาง กลับบ้านของเรา ซึ่งเราก็กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย สำหรับทริปนี้เราแว้นมอไซต์เอานะ เชียงคานห่างจากบ้านเราประมาณ 150 กิโลเมตร เราจึงเลือกแว้นมาเที่ยวแบบแพ็คกระเป๋าฉายเดี่ยวตามประสาคนโสด ซึ่งถือว่าเป็นทริปที่สนุกมาก มีความสุขมาก ได้เอาชนะใจตัวเองที่กลัวการทำอะไรคนเดียว ได้เรียนรู้การเอาตัวรอด การอยู่ร่วมกับคนอื่น และการเป็นคนโสดทีมีความสุข ขอบพระคุณที่อ่านมาจนจบ ———————————————ปล. ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย