บำบัดจิตด้วยการล่องเรือชมพระอาทิตย์ตกที่: บึงบอระเพ็ด ก่อนจะเล่าถึงบรรยากาศที่บึงบอระเพ็ด ต้องขอเล่าถึง story ในการเดินทางในครั้งนี้สักนิด เนื่องด้วยช่วงนี้ความคิด และอารมณ์ของผมค่อนข้างที่จะสวิง และว้าวุ่น แต่ไม่ได้ว้าวุ่นเพราะอกหักเหมือนทริปเชียงใหม่นะครับ (ฮ่าๆ) ปล. หากใครยังไม่ได้อ่านเรื่องราวที่เชียงใหม่ลองเลื่อนไปอ่านดูนะครับ ทริปนี้เกิดจากอาการ depression ของตัวเอง ที่ผมกำลังรักษาโรคซึมเศร้าอย่างจริงจัง หลังจากเพิ่งยอมรับว่าตัวเองป่วย ซึ่งจริงๆ ควรจะรักษามานานแล้วแหละ นอกจากการกินยารักษาอาการป่วยแล้ว พี่สาวจึงแนะนำให้ทำพฤติกรรมบำบัด และจิตบำบัด หลีกเลี่ยงการกระทำบางอย่างที่อาจจะส่งผลต่ออารมณ์ และความคิดของตัวเอง เราจึงตัดสินใจฝืนตัวเองออกจาก comfort zone อีกครั้ง เพื่อหยิบกล้องออกไปถ่ายรูปในสถานที่ใหม่ๆ เมื่อไปถึงก็พบกับทะเลสาบอันแสนจะกว้างใหญ่ที่มองออกไปได้สุดลูกหูลูกตา พร้อมกับได้เยี่ยมชมนกร้อยพันที่บินผ่าน อยากจะบอกว่าบรรยากาศตอนเย็นของที่นี่สวยมากจริงๆ กับวิวแสงตะวันที่สะท้อนกับผืนน้ำเปลี่ยนดวงตาของผมให้เป็นสีเดียวกันทั้งดวง ลมเย็นๆ กับบรรยากาศดีๆ แบบนี้หาได้ไม่ไกลเลย บางทีเวลาความคิดมันวิ่งวนไปวนมามากๆ การได้อยู่กับสถานที่สบายๆ และบรรยากาศสบายๆ ที่ไม่ต้องคิดอะไร มันก็ทำให้หัวเราโล่งขึ้นมาได้เยอะเหมือนกัน หากไม่ได้ไปลองไปสัมผัสบรรยากาศด้วยตัวเอง ผมคงมองภาพของบึงบอระเพ็ดว่า เป็นสถานที่ท่องเที่ยวธรรมดาๆ แห่งหนึ่ง แต่พอได้ลองมาเที่ยว และสัมผัสกับมันจริงๆ พูดได้เลยว่าที่นี่เป็นอีกหนึ่งแห่งที่สร้างความประทับใจให้กับผมได้เป็นอย่างมาก และอยากให้เพื่อนๆ ลองแวะไปเยี่ยมชมกันดู (แม้ว่าช่วงที่ผมไปนั้นจะไม่มีบัวให้ได้ชมแล้วแต่ผมก็ไม่เสียดายเลยที่ได้ไป ผมเหมาเรือคุณลุงท่านหนึ่งไปตั้งแต่บ่าย 2 จนถึงฟ้ามืดเลย หากใครสนใจเดี๋ยวผมจะทิ้งเบอร์โทรศัพท์คุณลุงคนขับเรือที่พาผมเที่ยวไว้ให้ แกใจดีมากๆ ตอนไปเที่ยวรองเท้าแตะผมขาด แกก็หยิบไปซ่อมให้ น่ารักมากๆ) ทริปที่เกิดจาก "ความว้าวุ่น" มักจะเป็นการเดินทางที่สร้างความประทับใจให้กับเราได้เสมอ มันดีกว่าภาพที่คิดไว้จริงๆ และหวังว่าสักวันหนึ่งอาการนี้มันจะหายไป... ภาพถ่ายโดยนักเขียน เรื่องราวจากเพจผู้เขียน ภาพถ่ายกับตัวหนังสือ