มีหลายคนมากเหลือเกินในชีวิต ที่บอกฉันว่า "อยากจะเที่ยว ก็เที่ยวให้ทุกที่นะก่อนเรียนจบ ทำงานแล้วมึงอดแน่ๆ" แม่ของฉันคือหนึ่งในนั้นที่พูด ในทุกๆครั้งที่มีวันหยุดเกินสองวัน ฉันจำเป้นที่ต้องแพลนเที่ยวในราคาประหยัดที่สุด (เพราะไม่มีตัง 555) เมื่อปี 2015 ตอนเรียนปี 3 ที่มหาลัยแห่งหนึ่งย่านบางแสน (มีเจ้าเดียว5555) ตอนนั้นฉันมีแพลนจะเที่ยวโดยรถไฟเพราะชอบและหลงรักการนั่งรถไฟมากๆ ถึงแม้ว่าจะลำบากแต่ก็ยังชอบอยู่ดี มันมีเสน่ห์ในตัวของมัน ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไง แม่บอกว่าอาจจะเป็นเพราะฉันเป็นบ้าก็ได้ 5555 เพราะชอบนั่งรถไฟของทุกประเทศที่ไป การนั่งรถไฟสายใต้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตของฉัน ที่ไม่รู้เลยว่าจะเจออะไรบ้าง ฉันเลือกที่จะไปนครศรีธรรมราช ดินแดนที่ไม่รู้จักเลยสักนิด รู้จักจริงๆก็ก่อนจะเดินทางไป 2-3 วัน เพราะต้องแพลนสถานที่ท่องเที่ยว ฉันเลือกที่จะไปคีรีวง นครศรีธรรมราช เพราะรีวิวกระทู้พันเคลมว่า มีโอโซนที่ดี อากาศดีมาก รถไฟตัดผ่าน และที่สำคัญคือสามารถเที่ยวราคาประหยัดได้ ตอนนั้นฉันชวนเพื่อนสนิทไปด้วยหนึ่งคน เพราะคิดว่าไปคนเดียวคงเหงามากแน่ๆ เราตัดสินใจไปในช่วง Low Season เพราะไม่อยากพบเจอนักท่องเที่ยวมากนัก การเดินทางของเราโดยรถไฟเริ่มขึ้นที่หัวลำโพง กทม. เวลา 5 หรือ 6 โมงเย็น จำไม่ได้แล้วค่ะว่ามันลำบากมากไหม แต่จำได้ว่า เรานั่งรถไฟชั้นประหยัด ต้องนั่งท่าเดิมตลอด 12 ชั่วโมง เพราะคนแน่นรถไฟไม่สามารถขยับตูดได้เลย และเมื่อถึงสถานีที่เราต้องลง ก็เป็นเวลา ตี 5.45 น. ตอนนั้นเพลียมาก ไม่ได้นอนเลย แต่ฝั่งตรงข้ามสถานีรถไฟมีตลาดนัดเช้า เราข้ามไปนั่งกินโจ๊กและขนมสักพัก ตอนนั้นแหละ คือครั้งแรกในชีวิต ที่อยู่ท่ามกลางคนพูดต่างภาษาที่ต่างจากเรา ชาวบ้านต่างพูดภาษาใต้กันทุกคน ฉันตื่นเต้นมาก ยิ่งมีคนชวนพูด เราก็ยิ่งแอคทีฟ อยากรู้จักผู้คนไปหมด จากนั้น เรานั่งรถสองแถวไปลงปากทางเข้าหมู่บ้านคีรีวง และนั่งรถแถวนั้นต่อเข้าที่พักอีกที เมื่อมาถึงบ้านพักที่เป็น Home stay ไม้สองชั้น ห้องน้ำรวม สะอาดดีเราชอบ และที่สำคัญราคาถูกมาก ที่บ้านพักนี้เราสามารถเช่าจักรยานปั่นเล่นทั่วเมืองได้ค่ะ เราอาบน้ำ ทำธุระส่วนตัวกันเสร็จราวๆ 8 โมงเช้า ปั่นจักรยานไปในเส้นแม่น้ำและจุดท่องเที่ยวต่างๆ บอกตามตรงค่ะว่าเราปั่นมั่วมากๆ เพราะเราไม่ได้ใช้ GPS ในมือถือเลย (สมัยนั้นยังไม่เสถียรพอจะบอกทุกที่ได้หมด) ชอบวิวมากค่ะ มันสวยเหมือนภาพสีน้ำจริงๆ มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เราปั่นจักรยานแม่บ้านไปน้ำตก ด้วยความที่อากาศร้อนอบอ้าว เพื่อนฉันได้อ้วกออกมา โดยมีคุณป้าข้างทางให้การช่วยเหลือเราดีมาก (คนที่นี่น่ารักมากค่ะ) นี้คือน้ำตกแล้งๆ แต่ก็สวยอยู่นะคะ ตกเย็น เรามาเล่นน้ำกันบริเวณแถวนี้ล่ะค่ะ ไม่มีภาพเพราะเล่นน้ำอยู่ค่ะ 5555555 พอ 5 โมงเราก็กลับที่พักไปกินมาม่า และนอนหลับตายยันเจ็ดโมงเช้า เพราะนอนนานกว่านี้ไม่ได้ค่ะไก่ใต้ถุนบ้านขันดังมาก55555 และพอสายๆเราก็ร่ำลาทุกคนกลับชลบุรีโดยรถไฟ นั่งจากนครศรีไปยังหัวลำโพงอะเกน เราเดินทางกันตอนบ่าย จึงทำให้ฉันได้เห็นวิวที่สวยงามมากจากนอกหน้าต่าง แต่ตอนนั้นฉันนั่งในตำแหน่งที่ไม่สามารถถ่ายรูปได้ อดถ่ายมาให้ชมเลยค่ะ การนั่งรถไฟกลับครั้งนี้ที่จำความเจ็บปวดและความลำบากได้ เพราะร่างเราแตกแล้ว เจ็บปวดรวดร้าวไปหมด (การปั่นจักรยานมีส่วนมากค่ะ 555) จำได้ว่าตัวเหม็นเปรี้ยวที่สุดตอนลงจากรถไฟที่หัวลำโพง(เพราะอากาศร้อนมาก) เรากลับชลบุรีโดยรถตู้ด้วยความกลัวว่าคนขับจะไล่เราลงรถไหม เพราะตัวโคตรเหม็น 5555555 ตอนนั้นบอกตามตรงว่าที่มีป้ายแปะตลอดทางว่าเป็นหมู่บ้านโอโซนดีที่สุดติดอันดับอะไร เราไม่ประทับใจเลยสักนิดเดียว เพราะมีฝุ่นและควันรถเยอะมาก ทั้งๆที่นักท่องเที่ยวไม่ได้เยอะเลย อาจจะเป็นเพราะฉันไปช่วงมีการก่อสร้างก็เป็นได้นะคะ แต่ถ้าถามเรื่องความประทับใจ ฉันชอบวิวที่เป็นอาหารตา และผู้คนที่เป็นมิตรมากกว่า ทั้งเพื่อนต่างรุ่นที่มาจากร้านอาหาร ร้านกาแฟ และโฮมสเตย์ที่เราพัก ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม การเดินทางในระยะสั้นของฉันกับเพื่อน จุดเด่นของสถานที่นั้นๆ (เรื่องอากาศ) อาจจะไม่ได้สร้างความประทับใจอะไรมากนัก แต่เมื่อฉันลองเปิดใจ... ฉันกลับพบว่ายังมีจุดเด่นอีกมากมาย ที่สร้างความประทับใจให้เราสองคนค้นพบในหมู่บ้านแห่งนี้ ขอบคุณค่ะ