หมู่บ้านปางยาง ตำบลภูคา อำเภอปัว จังหวัดน่าน หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่อยู่ในอ้อมกอดแห่งขุนเขา อันอุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้และลำห้วย หมู่บ้านนี้จะอยู่ในเขตระหว่าง ตำบลศิลาแลงและตำบลศิลาเพชร เขตตำบลศิลาแลงก็จะมีลำห้วยที่มีชื่อว่าแม่น้ำกูน ส่วนเขตตำบลศิลาเพชรก็จะมีลำห้วยที่ชื่อว่าแม่น้ำย่าง สำหรับการเดินทางจาก อำเภอปัว ใช้เส้นทางหมายเลข 1081 มาประมาณ 10 กิโลเมตร ถึงบ้านนาคำ สังเกตทางเข้าขวามือก่อนถึงจุดจำหน่วยผลผลิตทางการเกษตรปลอดสารพิษบ้านนาคำ100 เมตร เมื่อเลี้ยวซ้ายเดินทางต่อไปอีก 6 กิโลเมตร ถึงบ้านปางยางจากจังหวัดน่าน ใช้เส้นทางหมายเลข 1169 ผ่านอำเภอสันติสุขระยะทาง 30 กิโลเมตร เลี้ยวซ้ายเข้าเส้นทางหมายเลข 1081 ระยะทาง 24กิโลเมตร ถึงทางแยกไปบ้านปางยางด้านขวาระยะทาง 6 กิโลเมตร ทางเข้าหมู่บ้านนั้นเป็นทางลูกรังสลับทางคอนกรีต ฤดูฝนทางที่เป็นดิน จะกลายเป็นดินโคลน เดินทางค่อนข้างลำบาก โปรดเดินทางด้วยความระมัดระวัง บ้านปางยาง เป็นชุมชนชาวลัวะ(ถิ่น) เดิมอพยพย้ายถิ่นฐานมาจากบริเวณบ้านสกาด (ตำบลสกาด) บ้านกอก บ้านจูน บ้านเต๋ย (ในปัจจุบัน) เพราะอยู่ใกล้แหล่งน้ำ สะดวกแก่การเพาะปลูกและทำมาหากิน โดยห่างจากถิ่นฐานเดิมราว 1.5 กิโลเมตร และได้ตั้งชื่อหมู่บ้านว่าบ้านปางยาง ซึ่งสถานที่ดังกล่าวนั้นมีต้นไม้ชนิดหนึ่งชื่อ "ต้นยาง" เป็นจำนวนมาก บวกกับมักเป็นสถานที่ค้างแรมของชาวบ้านเวลาเดินป่าหรือทำมาหากินไกลจากบ้าน จึงเรียกสถานที่แห่งนี้ว่า "ป๋าง" หรือ ปาง นั่นเอง เมื่อตั้งถิ่นฐานมาอยู่บริเวณนี้จึ้งตั้งชื่อหมู่บ้านว่า "ปางยาง" ด้านความเชื่อทางศาสนานั้นชาวบ้านนับถือผี(Animism) เป็นหลัก หมู่บ้านนี้ทำอาชีพส่วนใหญ่เป็นเกษตรกรรมเป็นหลัก เดิมจะทำไร่เลื่อนลอย ปลูกข้าว ข้าวโพด พอมีโครงการขยายผลโครงการหลวงเข้ามา ชาวบ้านก็ได้รับ ความรู้ และทำเกษตร แบบพระราชดำริอยู่อย่างพอเพียง ปลูกสตรอเบอร์รี่ องุ่น อาโวคาโด ถั่วดาวอินคา ลูกพลับ และผักปลอดสารพิษ มีการเลี้ยงสัตว์ทั้งสัตว์น้ำและสัตว์บนบก ทำปุ๋ยดินปุ๋ยหมัก ปุ๋ยไส้เดือนดิน ทำก๊าชชีวภาพ ปุ๋ยอินทรีย์ อีกทั้งในแต่ละฤดูก็จะมีการปลูกสลับเปลี่ยนกันไป อย่างเช่น ปลูกมะเขือเทศ ปลูกฟักทองญี่ปุ่น ปลูกแตงกวาญี่ปุ่น ดังนั้นชาวบ้านจึงมีรายได้ มีกินมีใช้ ไม่ขัดสนตลอดทั้งปี นอกจากนี้แล้วชาวบ้านนิยมเลี้ยง สุนัขเอาไว้ล่าสัตว์ป่า ซึ่งเป็นวิถีชีวิตดั้งเดิมของชาวบ้านปางยาง ของป่าที่ได้มักจะนำมาประกอบอาหารเลี้ยงสมาชิกในครอบครัว ของป่าที่เป็นพืช เช่น ผักกูด หัวปลีกล้วยป่า ดอกจี๋กุ๊ก ดอกก้ากูม แตงหอมที่นิยมปลูกกับข้าวไร่ มะน้อด มะซิมคา ที่เป็นสัตว์ก็จะมีแมงแม้ (รถด่วน) จี้กุ่ง (จิ้งหรีด) และในหมู่บ้านนี้นิยมเลี้ยงหมูดำ ไก่พื้นเมือง เพื่อไว้บริโภคในครัวเรือน ส่วนงานหัตกรรมนั้นก็ไม่น้อยหน้าใคร มีการ จักสานทำแอ๊บข้าว (กระติ๊บข้าว) สานก๋วย สานกระด้ง ทำไม้กวาดดอกหญ้า ไม้กวาดทางมะพร้าว ทำให้ชาวบ้านมีรายได้อีกด้วย หมู่บ้านแห่งนี้เป็นหมู่บ้านที่เงียบสงบคงความเป็นธรรมชาติมีป่าไม้อนุรักษ์ไว้ประกอบพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ การเลี้ยงผีประจำปี เหมาะสำหรับการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ ผักผ่อนแบบสไตล์น่าน เนิบ เนิบ