“แอ่วกาดแลงออมสินกั๋น” คือ "ไปเที่ยวตลาดออมสินตอนเย็นกันเถอะ" แม่ชวนเราในเช้าวันหนึ่ง คำว่าไปเที่ยวของแม่ก็คือ ไปหาซื้อปลาสลิด ปลาทู ปลาตากแห้ง มาไว้ทำกับข้าว เพราะแม่เริ่มเบื่อกับข้าวที่ตลาดในหมู่บ้าน ส่วนเราก็เห็นด้วย อยากไปซื้อผักสดมาทำสุกี้ เพราะอยากกินซุปร้อน ๆ หอม ๆ ด้วยเหมือนกัน ตลาดออมสินลำปาง เราเองก็ไม่รู้ที่มาที่ไป แต่ที่สังเกตได้จากในภาพคือ มีธนาคารออมสินตั้งอยู่ เลยคิดเอาเองเลยว่า นี่แหละ!! ที่มาของชื่อตลาดแห่งนี้ ตลาดแห่งนี้หาไม่ยาก เพราะอยู่ใจกลางเมือง แต่สามารถเปิด GPS นำทางมาได้เช่นกัน สังเกตได้ว่าร้านใหญ่ ๆ แม้แต่ร้านทองเอง ก็ใช้ชื่อต่อท้ายว่า “ออมสิน” เป็นหลัก ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องปกติ เวลาคุยกันมันง่ายดี ... เราจอดรถในซอยใกล้ ๆ ช่วงนี้ประมาณ 5 โมงเย็นแล้ว จึงไม่เสียค่าธรรมเนียมจอดรถ แต่ในเวลาปกติ เทศบาลลำปางเค้าจะเก็บ 5 บาท โดยไม่กำหนดเวลา แต่บางทีเราก็ถูกถามเช่นกันว่าจอดนานไหม?... เป็นอันเข้าใจตรงกัน แม่พาเดินเข้าไปในตัวตึกของตลาดก่อน เพราะจะไปซื้อเกี๊ยวตามคำสั่งคุณน้องที่ฝากมา เรายืนรอข้างนอก เก็บภาพวนไป ... ถนนเส้นนี้ เป็นทาง one way รถจะเยอะเกือบทั้งวัน ก่อนหน้านี้ 2-3 ปี ก่อนการจัดระเบียบ รถจะวิ่งยาก และเคลื่อนตัวช้ามาก เพราะคนค้าขายเบียดลงมาที่ถนนพอสมควร ปัจจุบันปัญหาเดิม ๆ ไม่มีแล้ว ทางเทศกิจมาตรวจดูเป็นระยะ จึงทำให้รถวิ่งได้สะดวกมากขึ้น ตึกเก่าในภาพ คือ ห้างเก่าสมัยปู่ย่าตาทวด ชื่อ “แฟชั่นสโตร์” ในวัยละอ่อน เราไปเที่ยวบ่อยมาก เพราะทั้งลำปางจะมีห้างใหญ่อยู่ 2 ที่เท่านั้น แต่เมื่อวันเวลาเปลี่ยนไป บางอย่างไปต่อไม่ไหว ก็คงไว้เพียงความทรงจำให้เราได้รำลึก อย่างที่เห็นในภาพ... เรานึกว่าแม่จะออกมาทางเดิม แต่ที่ไหนได้ แม่ตะโกนเรียกให้เข้าไปข้างใน เพราะจะทะลุไปที่ตลาดสดอีกฝั่ง ไหน ๆ ก็เข้ามาแล้ว เลยมีภาพมาเล่าเล็กน้อย ในช่วงเช้า-บ่ายแก่ ๆ ด้านในจะมีร้านข้าวตามสั่ง ก๋วยเตี๋ยว และอีกหลายเมนูให้เราได้เลือกชิมด้วย ซึ่งเอาจริง ๆ อาหารที่ตลาดสดแห่งนี้ ราคาจะไม่สูง และรสชาติอร่อยดีมากด้วย แม้ว่าลูกค้าจะน้อยลงไปเยอะ แต่แม่ค้าก็บอกว่ายังไหว และนาน ๆ ทีหากเรามีโอกาส ก็มากินที่นี่ด้วยเหมือนกัน ส่วนอีกฝั่ง จะมีทั้งของสด ของแห้ง ของฝากเต็มไปหมดเลย และส่วนนี้นี่เอง ที่แม่เราพาเดินทะลุออกมา ของกินละลานตาไปหมด สมคำว่า “ตลาดสด” จริง ๆ แม้ว่าผู้ขายจะถูกโยกย้ายให้มาขายในซอยเล็ก ๆ และอาจกระทบยอดขายในช่วงแรก แต่ที่ไหนมีแม่ค้า-พ่อค้า ก็ย่อมมีคนซื้อตามมากันอยู่แล้ว และอย่างที่เห็นในภาพ ผู้คนต่างก็ทยอยมาจับจ่ายใช้สอยกันแต่หัววันเลย แม้จะเป็นตลาดสดในตัวเมือง แต่ก็มีของป่ามาขายด้วยเหมือนกัน เช่น รังผึ้ง ที่เราเห็นในภาพ คุณป้าน่ารักมาก เห็นเราถือกล้องถ่ายภาพ ก็พร้อมขายของทันที ส่วนมันม่วงเราชอบมาก เพราะเป็นพลังงานชั้นดี และสีม่วงยังช่วยลดการอักเสบได้อีก เราซื้อมาด้วย 40 บาท ส่วนปลาทูที่แม่ตามหา ก็เจอกันจนได้ แม่อุดหนุนไป 2 เข่ง เพราะจะเอาไปทอดและตำน้ำพริกปลาทู และแน่นอนว่าตลาดสด ก็ย่อมมีการค้าส่ง ซึ่งเราเคยมาซื้อข้าวโพด 1 ถุงใหญ่ไปต้มกิน หวานถูกปากดีมาก แต่โดนแม่บ่นเล็กน้อย เพราะเยอะเกินไป สรุปก็ต้มทีละเยอะ ๆ แล้วเอาไปแจกข้างบ้าน แบ่งปันกันไป เราเคยแวะซื้อของป่าบางอย่าง จากแม่ค้าที่นั่งขายบริเวณนี้ คุยกันไปมา ก็ได้ความว่า แม่ค้ามาจากต่างอำเภอ 1 คันรถรับจ้าง เหมากันมา เอาของป่ามาขาย และไปรับผักที่รถค้าส่ง แล้วมาแบ่งขายปลีกอีกที เพื่อไม่ให้เสียเที่ยว ซึ่งจริง ๆ เค้าทำกันเป็นอาชีพเลยหละ กว่าจะกลับก็ดึก ๆ โน่นเลย ได้ฟังแล้วก็ทึ่ง!! รวมถึงนับถือในความขยันหารายได้ของทุกท่านจริง ๆ “ตลาดออมสินลำปาง” แห่งนี้ มีของกินเยอะแยะไปหมด ส่วนใหญ่เป็นของสด รสชาติอร่อยด้วย หากเพื่อน ๆ มีโอกาสผ่านมา ก็พกเงินย่อยติดกระเป๋ามาเยอะ ๆ นิดหนึ่ง อุดหนุนคนพื้นที่คนท้องถิ่นกัน เพราะของกินราคาถูกมาก ๆ คิดซะว่าเป็นการกระจายรายได้สู่ชุมชน สำหรับเราแล้วซื้อ 1 ครั้ง เอาไปแบ่งทำอาหารได้หลายมื้อเลยหละ มาชอปที่ตลาดสดในเมืองลำปางกันนะ อิ่มอร่อย จุก ๆ แน่นอน พาเที่ยวตลาดอัศวินลำปาง คลิก!! เดินเพลิน-ๆ-ที่ตลาดอัศวิน-ลำปาง-กับภารกิจตามหา-ไส้อั่ว-แต่ไปจบที่รถม้า