วันนี้ได้รับภารกิจตามหา “ไส้หมูอั่ว” ที่ตลาดอัศวิน (ลำปาง) เหตุเกิดเพราะ น้องสาวตัวเล็กอยากมีอาหารง่าย ๆ เก็บไว้กิน อีกเหตุผลก็คือ พวกเราลงความเห็นกันว่า บางทีก็สงสารแม่ ที่ต้องคอยถามอยู่ตลอดว่า แต่ละมื้อจะกินอะไร? และพวกเราก็หาคำตอบให้แม่ไม่ได้ ดังนั้นพอมีโอกาสเข้ามาในเมือง หน้าที่ของเราก็คือ หอบหิ้วหาของกินไปเก็บไว้ ทั้งของกินสดและทำสำเร็จรวมถึงผลไม้ด้วย ... แม่เราชอบมากนะ เบามือแกไปเยอะ บ่นอย่างเดียว...เปลืองเงิน!! เราจอดรถที่ถนนสายหลักหน้าตลาดอัศวิน ที่นี่อยู่ถัดจากห้าแยกหอนาฬิกาไม่มาก หากเพื่อน ๆ กลัวว่าจะมาไม่ถูก เปิด GPS มาได้เลยนะ ... “โรงภาพยนตร์ฟ้าลานนา” เป็นเอกลักษณ์ของที่นี่เค้าล่ะ ไม่ได้เปิดให้บริการนานมากแล้ว เป็นไปตามการเปลี่ยนแปลงของวันเวลา จำได้ว่าตอนเด็ก ๆ ครูพาเดินจากโรงเรียนอรุโณทัยลำปาง เพื่อพาพวกเรามาดูหนังที่นี่ ตอนนั้นน่าจะ ม.1 ได้มั้ง ตื่นเต้นกันน่าดู (คิดถึงๆ) … เราเลือกเข้าทางนี้ เพราะใกล้ที่จอดรถมากที่สุด “ไส้อั่ว” อยู่ลึกด้านในตลาดนะ แต่เราขอแวะสัก 2 ที่ พาเพื่อน ๆ เที่ยวกันหน่อยหนึ่ง ... จุดแรกตรงนี้คือแผงขายผักสดของโครงการหลวง รวมถึงน้ำผักผลไม้ และสมุนไพรอีกเล็กน้อยด้วย ทางร้านมีผักให้เลือกละลานตามาก หลาย ๆ ครั้งที่มากับแม่ เราจะถูกสั่งห้ามซื้ออยู่บ่อย ๆ เพราะแม่จะลงมือเลือกเอง แม่บอกว่าเราซื้อเก่ง ชนิดที่หยิบไม่ยั้ง แต่ทำไม่เก่งเหมือนซื้อ ดังนั้นยืนถือของอย่างเดียวพอ เดี๋ยวแม่จัดการเอง (ซะงั้น!!) เลยเข้ามาด้านอีกนิดตรงทางแยก ทางขวามือ “หมูยอแจ่มจันทร์” 3 อัน 100 ของฝากรสชาติดี อีกหนึ่งเจ้าของลำปาง เรามักจะได้รับคำสั่งจากพี่สาว ให้มาซื้อเก็บไว้ให้เสมอ เพราะเค้าจะเอาไปเป็นของฝากเพื่อนที่ทำงานทุกเทศกาล เราแอบแซวพี่สาวอยู่บ่อย ๆ “เจ้ไม่รู้จะซื้ออะไร หรือว่าอร่อยจริง ๆ?” เจ้หันมาให้ฆ้อน 1 อัน แล้วบอกว่า “ถ้าไม่อร่อย ก็ไม่ซื้อไปให้เสียชื่อหรอก!!” ... พูดดี เจ้เรา... เดินเพลิน ๆ ฝ่าของกินเข้ามาเรื่อย ๆ จนถึงภาระกิจหลัก “บุญรัตน์ ไส้อั่ว-น้ำพริกหนุ่ม” ซึ่งต้องบอกก่อนว่า เราเจาะจงมาซื้อที่นี่อย่างแท้จริง เพราะเคยซื้อไปกินหลายครั้ง น้องสาวติดใจมาก รสชาติจะไม่มันเยิ้ม การผสมหมูกับพริกแกงลงตัวในระดับดีมาก เผ็ดเล็ก ๆ ไม่จืด ไม่เค็ม ส่วนไส้ด้านนอกก็ไม่เหนียวจนเสียอารมณ์ จะเห็นว่ามีแบบแพ็คพร้อมขายด้วย แพ็คละ 100 บาท สำหรับนำไปเป็นของฝาก ส่วนที่เขียงกำลังหั่นในภาพแรก เป็นของเราเอง คือจะแอบกินระหว่างทางด้วยแหละ เพราะหอมยั่วจมูกมาก ภารกิจตามหาไส้อั่ว เสร็จสรรพเป็นที่เรียบร้อย แต่ความเรื่อยเปื่อยยังไม่จบ เราไม่ได้เดินกลับทางเดิม แต่เดินอ้อมไปอีกทาง ไม่มีเป้าหมายอะไร นอกจากว่างจัดในเวลานี้ เดินชมนกชมไม้ ดูแม่ค้าขายของ ดูของกินของใช้ไปตามประสา ข้ามถนนมาได้แป๊ปเดียว หันไปเห็นพี่คาวบอยควบรถม้าส่งยิ้มให้ เลยกดภาพหล่อ ๆ ให้พี่เค้า 1 ที ... นี่แหละ “รถม้า” สัญลักษณ์ของจังหวัดลำปาง “เมืองที่ไม่หมุนตาลกาลเวลา” ... สโลแกนเค้าว่ามาแบบนี้ หากเพื่อน ๆ มีโอกาสมาเที่ยวเมืองลำปาง อย่าลืมมาเดินหาของกินถิ่นเหนือที่ตลาดอัศวินกันด้วยนะ บอกได้เลยว่า ของกินอร่อย ๆ เพียบ...