"สำหรับที่ท่องเที่ยวอย่างเกาะพีพีแล้วสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยคือ กิจการสปา ร้านนวดแผนโบราณ ร้านนวดแผนไทย ร้านบริการเสริมความงามต่าง ๆ ที่นี่ถึงแม้จะเป็นชุมชนเล็กๆ แต่ถ้าสังเกตุดี ๆ จะเห็นกิจการประเภทนี้เปิดอยู่เกือบทุกซอกทุกซอยพอ ๆ กับร้านอาหาร นั่นคงเป็นเพราะว่ากิจการประเภทนี้ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวเป็นอันมาก บางครั้งไม่เพียงพอต่อจำนวนนักท่องเที่ยวที่เข้ามาเที่ยวในเกาะด้วยซ้ำ นอกจากจะมีในรูปแบบร้านไว้ให้บริการแล้ว ก็ยังมีบริการรับนวดนอกสถานที่ไว้คอยบริการอีกด้วย พี่ฝนเป็นอีกหนึ่งคนที่ใช้ชีวิตในเกาะพีพี และรับนวดนอกสถานที่ ไม่ว่าใครจะเรียกไปใกล้ไกลพี่เขาก็ไปทั้งนั้น การให้บริการแบบนี้จะสะดวกสำหรับท่านที่ไม่มีเวลาเข้าร้านนวด หรือมีเวลาจำกัด เช่นพ่อค้า แม่ค้า ที่ต้องดูแลกิจการของตัวเองจนไม่มีเวลาไปใช้บริการที่ร้าน ก็สามารถเรียกให้พี่เขามานวดที่ร้านได้ เพียงแค่มีเก้าอี้สักตัวหรือมีที่นั่ง ก็สามารถนวดได้แล้ว ผู้เขียนจะขอเล่าถึงพี่ฝนสักเล็กน้อย พี่ฝนอาศัยอยู่ที่เกาะพีพีมานาน ผู้เขียนเองรู้จักมา 5 ปีกว่า ด้วยความที่สุขภาพของพี่ฝนไม่ค่อยปรกติเหมือนคนอื่นๆ จะเรียกว่าสภาพจิตใจไม่ค่อยเต็มร้อยเท่าใหร่ก็ว่าได้ เพราะเหตุนี้จึงไม่มีใครจ้างทำงาน บางคนมองด้วยความรังเกียจ บางคนก็ระแวงกลัวของจะหาย พี่ฝนใช้ชีวิตด้วยการเก็บหอย เก็บผัก เก็บตำลึง เก็บใบตอง และตัดใบเตยมาขาย บางครั้งเก็บของตกจากหน้าหาดได้ ก็จะนำมาเดินขาย เพื่อให้ได้เงินมาเลี้ยงชีพไปวันๆ อาชีพหลักๆ ของแกคือเดินถือของขายไปเรื่อยๆ มีอะไรก็ขายอันนั้น พอว่างจากขายของจะรับนวด นวดผ่อนคลาย นวดคลายเส้นใครเจอใครเรียกก็แวะนวดที่นั่นเลย พี่ฝนไม่เคยเกี่ยงงานไม่เคยปฏิเสธ ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนขอให้เรียกใช้บริการพี่แกไปทั้งนั้น นอกจากจะไม่เกี่ยงงานแล้ว เรื่องเงินก็ไม่เกี่ยง ไม่ว่าจะให้ 20 30 100 200 บาท พี่เขาก็เอา แถมยังไม่เคยปริปากบ่นว่าจะมากหรือน้อย ไม่เคยเรียกร้องว่าจะต้องได้เท่านั่นเท่านี้ เพียงแค่ขอโอกาสให้พี่ฝนได้ทำงานเท่านั้นเอง " หากท่านใดมีโอกาสมาเที่ยวที่เกาะพีพี ถ้าเจอพี่ฝนเดินอยู่ก็สามารถเรียกมานวดได้ เพราะนอกจากเราจะได้ผ่อนคลายแล้ว ยังถือว่าได้ช่วยเหลือพี่เขาอีกด้วย" ภาพประกอบโดยผู้เขียน