๑ โอซาก้าหกสิบวันก่อนหน้า เปิดทราเวลโลก้าหาตั๋วถูก เปิดอะโกดาหาที่พักพักรอลูก ผูกรถไฟจัดเวลาหาที่เที่ยว ๒ หกโมงเย็นถึงตีห้ามาสกู๊ต บินปร๊าดปรู๊ดตามตะวันให้ทันเชียว เวลาจับสัญญาณโทรศัพท์เกี่ยว เวลาเบี้ยวหายหัวสองชั่วโมง ๓ เปลี่ยนวอยเชอร์สายนันไกไปนัมบะ รถไฟหัวอัศวินวิ่งขโยง ถึงสถานีวุ่นวายโขช่างโอ่โถง แล้วดิ่งตรงลงไปสายสีแดง ๔ ออกนอกเมืองข้ามแม่น้ำไปอีกเมือง เรียกเมืองใหม่โอซาก้ากล้าแกร่ง เข้ามินิมาร์ทกินมื้อเช้าต่างข้าวแกง แล้วตะแคงกระเป๋าเข้าโรงแรม ๕ กว่าจะเช็คอินได้ต้องบ่ายสาม เลยเดินตามทางรถไฟใต้ดินแจม มาสวนสัตว์เทนโนจิอร้าแอร่ม แล้วแฉล้มหน้าหอคอยซูเท็นคากุ ๖ สายสีแดงมิโดซูจิขึ้นเทนโนจิ ลงนากาฮอริบาซิดู เดินใต้ดินห้างคริสตาท่าจะหรู อิ่มอยู่ท้องด้วยข้าวเคียงปลาล้อม ๗ แล้วเดินเข้าซินไซบาซิ ผ่านฮอมมาจิท้าทายให้มาหอม โยโดยาบาซิยูเมดะฉันจะยอม ไม่อ้อมค้อมข้ามแม่น้ำโยโดกาว่า ๘ ถึงห้องแคบแอบว่ากว่ารังหนู แต่ก็พออยู่ได้ใกล้หรูหรา ห้องน้ำจัดอัดวางได้เข้าตา ทีวีบ้าไม่มีช่องทีวี ๙ ปราสาทโอซาก้ากาบินทั่ว ขึ้นตั๋วเรือวางท่าพ้องเจ้าของที่ ลิฟท์แน่นเดินขึ้นลงแปดชั้นดี แล้วเดินปรี่รี่ไปไขว่หาเรือ ๑๐ แวะกินอุด้งร้านข้างทาง เผ็ดบ้างไม่เผ็ดบ้างก็อิ่มเหลือ ถึงริมน้ำนี่ฉัน ดันมาเพื่อ? ไม่เห็นเรือ เห็นท่า เห็นอะไร? ๑๑ นัดลูกชายที่ป้ายกลูลิโกะ โอ้โฮ๊ะโอผู้คนเดินขวักไขว่ กินราเมงที่ใต้ดินก่อนรถไฟ แล้วก็ไปข้ามแม่น้ำกลับเข้านอน ๑๒ ถัดมาอีกเช้าก็เข้างานวัด ผู้คนจัดของขายรายสลอน วัดไซเท็นโนจิริตะลอน จากจรมาดูประวัติศาสตร์ ๑๓ ตึกสิบชั้นอยู่หน้าเอ็นเอชเค มองเฉเฉแลเห็นตัวปราสาท ก่อสงครามรบราอาละวาด ชิงปราสาทชิงเมืองน่าเคืองยิ่ง ๑๔ แล้วข้ามมาฝั่งอ่าวโอซาก้า ขึ้นชิงช้าสวรรค์มันใหญ่จริง ขึ้นเรือกัปตันไลน์ไม่ประวิง วิ่งไปมา ยูเอสเจ ที่มีท่า ๑๕ หกโมงเย็นขึ้นเรือโคลัมบัส จัดสร้างซานต้ามาเรียให้ใหญ่กว่า จุผู้คนมากมายเหลือคณา ลอดใต้สะพานข้ามสมความอยาก ๑๖ ค่ำลงแล้วชวนน้องแก้วนั่งรถราง รถไม่กว้างเท่าซับเวย์ขี้เหร่มาก วิ่งบนดินวิ่งลอยฟ้าเสียงโครกคราก งดงามจากแสงเมืองต่ำยามค่ำคืน ๑๗ นั่งรถไฟญี่ปุ่นวุ่นวายหนา ขึ้นลงชานชาลามาตั๋วยืน ห้ามนำเข้าอาหารอย่าพาลฝืน รีบกลืนข้าวเช้าก่อนเข้าสตู ๑๘ ยูนิเวอร์แซลสตูดิโอ โรงถ่ายโก้โอ่อ่าช่างน่าดู ฉากดับเพลิงก๊อตชิลลายังมาอยู่ คนพรั่งพรูดูโรงข่าวชาวแมงมุม ๑๙ เมืองตัวเล็กสีเหลืองเฟื่องชะมัด แล้วมาจัดเมืองน้ำขำท้องกุม เมืองอะไมตีมีฉลามชุม ไปเป็นกลุ่มกลุ้มรุมเมืองพ่อมด ๒๐ ขบวนพาเหรดรถยนต์หุ่นยนต์ใหญ่ อีกทั้งไดโนเสาร์เหมามาหมด แล้วมาวุ่นวายขบวนรถ รถไฟต่อรถไฟมาน่าแปลกจิต ๒๑ อีกเช้าลงมากินบุฟเฟ่ต์ เถลเถไถหยิบกล่องผิด เขาให้หยิบคนละชนิด ลืมอ่านป้ายเลยหยิบติดมาสองกล่อง ๒๒ โอซาก้ามาเกียวโตนาโงย่า ผ่านฟูจิซังมาหาได้มอง ถึงโตเกียวคนมากหน้าน่าสยอง คนเป็นกองเกลื่อนกล่นล้นสถานี ๒๓ เพื่อนกับลูกมารับกลับไปบ้าน ไปชานกรุงคนบางตาอากาศดี ลงรถไฟต่อรถบัสก็ถึงที่ คอร์ทในสวนล้วนมีต้นไม้มาก ๒๔ นั่งรถเวียนรอบรอบขอบขอบเมือง แล้วจัดเรื่องน้ำหนักกระเป๋าลาก กินอาหารอิตาลีกันก่อนจาก เดินข้ามฟากข้ามสวนที่พักโอ ๒๕ เช้าเช้าข้ามเมืองมานาริตะ ลุ้นชะมัดน้ำหนักกระเป๋าโย้ ลืมกินรีบซื้อแมคฟิชก้อนโต ร้านแมคคุโด้โอนารืโตะ ๒๖ แล้วละลายเหรียญเวียนซื้อกาแฟตู้ เดินดูชาเขียวเยลลี่เสียงอะโอะ คิทโตะแคทโตะฮอทโตะโคลโดะ ชอตโตะได้เวลามาขึ้นเครื่อง ๒๗ โลคอสต์ก็มีวิดิโอด้วย คุณพระช่วยมีหนังให้หลายเรื่อง เล่นเกมส์มือระรัวให้หัวเปรื่อง ถึงดอนเมืองสวนสุริยาห้าชั่วโมง ๒๘ เปลี่ยนซิมกลับรับเวลาของเมืองไทย ที่หายไปได้คืนกลับไม่ถูกโกง ข้อมือตั้งเวลาถูกเพราะผูกโยง สองชั่วโมงที่หายหัวก็ได้คืน ๒๙ กลับครบถ้วนเสร็จสรรพรับลูกยา เห็นอนาคตของรถไฟไม่อาจฝืน มีสถานีใหญ่ใหม่ให้ยั่งยืน จราจรลืมตาตื่นฟื้นเสียที ๓๐ คนมากรถยนต์น้อยเพราะมีราง ไม่ใช้เศษสตางค์ใช้บัตรไอซี ควรลอกเลียนตามต่อแต่ส่วนดี ไม่เสียทีที่ได้ไปเห็นมา