หลังจากอิ่มเอม ดื่มด่ำกับทุ่งบัวตองสีเหลืองทองอร่ามเต็มปอดแล้ว ผมก็เดินทางต่อไปยังจุดหมายที่สอง คือ อุทยานแห่งชาติน้ำตกแม่สุรินทร์ ที่มีพื้นที่ครอบคลุมอยู่ในเขตอำเภอขุนยวม และอำเภอเมืองแม่ฮ่องสอน ช่วงปลายฝนต้นหนาวแบบนี้ ว่ากันว่าน้ำตกจะสวยที่สุดครับ ไม่รอช้า เดินทางต่อจากดอยแม่อูคอ มุ่งตรงไปอีก 8 กิโลเมตร ซึ่งระหว่างทางก็พบมุม Panorama view ที่ถือว่าสุดยอดอีกจุดหนึ่ง แต่ขออุ๊บไว้ก่อนนะครับ เดี๋ยวค่อยแวะขากลับ ขับรถเลยมาสักระยะก็เข้าสู่เขตอุทยาน เสียค่าผ่านประตูคนละ 40 บาท ค่านำรถเข้าอีก 30 บาท ภายในอุทยานมีบ้านพักอยู่ริมเชิงเขาด้วย น่าพักมากทีเดียว ราคาอยู่ที่ 800-1,200 บาท ต่อหลังครับ ขึ้นอยู่กับจำนวนคนที่เข้าพัก นอกจากนี้ยังมีร้านค้าสวัสดิการที่ทำการค้าขายโดยชาวบ้านพื้นถิ่นชาวปะกาเกอยอ ของกินก็ราคาไม่แพงครับ ปกติทั่วไป จอดรถที่ลานจอดเรียบร้อยแล้วผมเดินย้อนกลับมาตามทางเดินไปยังจุดชมน้ำตก เดินมาสักระยะ ก็ได้ยินเสียงสายน้ำดังลั่นป่าเลยทีเดียว สร้างความตื่นเต้นยิ่งนัก จังหวะที่เดินไปถึงหน้าผาน้ำตกเป็นช่วงที่หมอกเมฆลอยผ่านไปพอดี ปรากฏภาพสายน้ำตกสีขาวพรุ่งพรูลงมาจากหน้าผาสูงดังครื่นๆๆ ผมเดินลงไปด้านล่างอีกตามทางเดินเพื่อให้สัมผัสตัวน้ำตกได้ใกล้ที่สุด น้ำตกแม่สุรินทร์ เกิดจากสายน้ำแม่สุรินทร์ไหลผ่านหน้าผาสูง และไหลตกลงสู่สายธารแม่น้ำเบื้อล่างผา เป็นน้ำตกชั้นเดียวไหลดิ่งลงมา ดูยิ่งใหญ่มากๆ เลยครับ ออกจากอุทยานฯ ตั้งใจจะเดินทางต่อไปยังอ่างเก็บน้ำหนองเขียว เดินทางต่ออีก 14 กิโลเมตรครับ แต่ทว่าสายฝนดันตกตลอดทาง เลยตัดสินใจว่าถ้าเจอฝนตลอดทางวิวอ่างเก็บอาบคงไม่สวยแน่ๆ เลยตัดสินใจย้อนกลับแวะไปจุด Panorama ที่เคยเกริ่นเอาไว้ และกลับไปดอยแม่อูคออีกรอบ จากอุทยานฯ ย้อนกลับมาประมาณ 3 กิโลเมตร ก็ถึงจุดชมวิวอันตรึงตราและตรึงใจกับทุ่งข้าวสีทองเต็มหุบเขา ผมแวะนั่งจิบชาอุ่นๆ ณ ร้านค้าตรงจุดชมวิว ซึ่งเป็นร้านในความร่วมมือระหว่างชุมชนกับโรงเรียน ไปชมภาพกันเลยครัย ประทับใจมากๆ พักสายตาจนเต็มอิ่ม พร้อมเดินทางต่อกลับไปยังดอยแม่อูคอ แต่....อีกแล้วครับ ฝนโปรยปรายลงมาอีกแล้ว เลยตัดสินใจเดินทางกลับเชียงใหม่ เป็นอันจบทริปการเดินทางครั้งนี้ไปโดยปริยาย แต่โชคยังเข้าข้างบ้างนะครับที่พอถึงจุด Highlight ฝนก็หยุดโปรยสาย แสงแดดอ่อน ๆ ก็ส่องลงมาให้เห็นภาพเบื้องหน้าเป็นสีทองเหลืองอร่ามไปทั่วดอย การเดินทางนอกจากภาพธรรมชาติสวยๆ งามๆ แล้ว ทุกการเดินทางที่ผมได้เห็น ได้ศึกษา ก็คือ ภาพของวิถีชีวิตของผู้คน การที่ได้เรียนรู้การอยู่กับธรรมชาติอย่างสมดุล เราต้องขอบคุณชุมชนคนดอยทั้งมวลนะครับ ที่เขาพยุงรักษาผืนป่า เพื่อให้คนเมืองอย่างเราได้เชยชม ทุกครั้งที่ไปเที่ยว ขยะ ถุงพลาสติก เศษอาหาร ถ้าใส่ถุงดำพลาสติกติดรถกลับออกมาได้ ก็จะดีนะครับ เป็นการช่วยกันรักษาธรรมชาติให้คงอยู่ต่อไป แล้วเจอกันใหม่ทริปหน้า พร้อมเรื่องราวดี ๆ ที่จะมาบอกต่อกันครับ